Ξεκινώντας το εγχείρημα "κτίσιμο σπιτιού" είχαμεν πει εξ' αρχής ότι κανόνας απαράβατος είναι να μεν μπλέξουμεν γνωστούς/συγγενείς μέσα. Καραττίν δημιουργούνται παρεξηγήσεις σε έτσι περιπτώσεις τζαι αμαν ο άλλος εν συγγενής ψιλο-στενοχωρκέσαι να του πείς "εν μαύρη τζαι γέριμη η δουλειά που έκαμες, ξανακάμε τα". Ομολογώ ότι σχεδόν ετηρήσαμεν το στο έπακρο τούτο. Τζαι λέω "σχεδόν" γιατί στο θέμαν του παρκέ ενεκατώσαμεν κάποιον γνωστόν.

Και έρχομαι στο ψητόν της ιστορίας...

Ας ονομάσουμε τον γνωστόν Πραξιτέλη (όι εν έshει γιον που τον λαλούν Ερμή. Ο Ερμής του Πραξιτέλους εν άλλου). Ας ονομάσουμεν επίσης την υπάλληλον Α' Μυρούλλα, την υπάλληλο Β' Στέλλα τζαι τον υπάλληλο Γ' Μέλιο. ΟΚ, τωρά που ονομάσαμεν τους ήρωες μας, πάμεν στο δια ταύτα.

Κλείουμεν την δουλειάν με την εταιρία που δουλεύκει ο Πραξιτέλης, κανονίζει μας τζαι "καλήν" έπτωση οπόταν μια χαρά. Εννοείται βέβαια ότι μας ετάξαν ΑΑΑ' δουλειάν.

Πέρα που το παρκέ, η δουλειά επεριλάμβαννεν τζαι τη σκάλα (τζαι τζίνη με παρκέ) που οδηγεί στο δωμάτιο της σοφίτας. Εν κανονική σκάλα τζι όι ποτζίνες τες πτυσσόμενες μιας τζαι η σοφίτα εν κανονικό δωμάτιο.

Εβάλαν το παρκέ στα σκαλοπάτια της σκάλας τζαι στα "τελιώματα" των σκαλιών (μπροστά τζαι στα πλευρά δηλαδή) εβάλαν ξύλινες πάσες τες οποίες εβάψαν με το φρουτσίν επιτόπου με ένα χρώμα που επλησίαζεν (τάχα) το χρώμα του παρκέ. Το κάτω μέρος τζίντον ξύλινων πάσων εν το εβάψαν (προφανώς θα εσκεφτήκαν ότι εν θα shύψει κανένας για να το προσέξει - did I not make it clear enough that details make the difference?).

Ετελιώσαν τζαι εφύαν οι εργάτες. Έχουμεν έναν υπόλοιπον για να τους ξοφλήσουμεν.

Πιάννω που την ίδια μέρα τηλέφωνο τον Πραξιτέλη. Ακολουθεί πάνω-κάτω ο πιο κάτω διάλογος (Ε=εγώ, Π=Πραξιτέλης):

Ε: Πραξιτέλη γειά σου ο Ινβίκτους είμαι, ήνναμπου κάμνεις είσαι καλά;
Π: Καλά Ινβίκτους μου εσύ;
Ε: Καλά τζι εγώ. Μα πε μου, ετελιώσαν τα κοπέλια σας με τη δουλειά οξά εννα ξανάρτουν;
Π (γυρίζει προς τη Μυρούλλα τζαι ρωτά την, τζίνη λαλεί του ότι ετελιώσαν): Ετελιώσαν απότι μου λαλούν δαμε. Έμεινεν κανέναν υπόλοιπον οξά εξόφλησες μας;
Ε: Έχουμεν υπόλοιπον
Π: Ε εννα πρέπει να το κανονίσεις ρε Ινβίκτους μου άμεσα τζίνον...
Ε: Υπάρχει έναν πρόβλημαν
Π: Ήντα πρόβλημαν;
Ε: Όμορφον τζι ωραίον το παρκέ που εμπήκεν αλλά η δουλειά πας τη σκάλα εν μου άρεσεν. Τα τελειώματα των σκαλιών εν πογιατισμένα στο shιέριν, το χρώμα έshει διαφοράν που το χρώμα του παρκέ τζαι πουκάτω εν απογιάτιστα. Γιατί εν εμπήκεν τσεκολαδούρα τζαι τζιαμέ που εν το ίδιον ακριβώς χρώμα με το παρκέ;
Π (με τζίνο το ύφος το "άκουμε-που-σου-λαλώ-τζι-εν-η-δουλειά-μου"): Κοίταξε να δεις Ινβίκτους...το χρώμαν μεν σε ανησυχεί. Με τον τζαιρόν εννα ωριμάσει το ξύλο τζαι το χρώμαν εννάρτει να δέσει με το άλλον το χρώμα του παρκέ τζι εν θα φαίνεται η διαφορά. Όσον αφορά για τη τσεκολαδούρα, εν μπαίννει τζιαμε τσεκολαδούρα ποττέ γιατί καταστρέφεται εύκολα, τζαι εν MDF τζαι πάντα μπαίννει solid ξύλο κλπ κλπ
Ε: (τζι αν μείνει ανώριμο; Ξύλον απελέτζιητον που λαλούμεν;) ΟΚ, να μπεί solid ξύλο αλλά να βαφτεί σωστά τζαι να γινεί δουλειά συσταρισμένη. Η δουλειά που έγινεν δεν με ικανοποιεί.
Π: Άσε νάρτω να το δούμεν μαζίν επιτόπου. Πιάσμε που εφτομάς τηλέφωνο να κανονίσουμε τζαι να κανονίσουμεν τζαι τζίντο υπόλοιπον
Ε: (ππέσε που τζίντο πλευρόν) ΟΚ

To cut a long story short, μετά που αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα εν ήβραμεν μέραν που να βολεύκει να συναντηθούμεν με τον Πραξιτέλη. Εν το μεταξύ τες 3-4 μέρες που επροσπαθούσαμεν να κλείσουμεν ραντεβού έπιασεν με τηλέφωνον πρώτα η Μυρούλλα τζαι μετά η Στέλλα για το ίδιο θέμα: το υπόλοιπο.

Ο διάλογος κάθε φοράν ήταν ο ίδιος:

Μ/Σ: Ναι γειά σας, τον κύριο Ινβίκτους παρακαλώ
Ε (προφανώς εγώ είμαι αφού πιάννεις με πας το μόπαϊλ): ο ίδιος
Μ/Σ: Κύριε Ινβίκτους γειά σας από εταιρία ΠΠΑΣΑ-ΠΠΑΣΑ παίρνω, εν σχετικά με ένα υπόλοιπο που έχετε. Να στείλω κάποιον να παραλάβει την επιταγή;
Ε: Όι να μεν στείλεις. Υπάρχουν κάτι εκκρεμότητες που πρέπει να τακτοποιηθούν πρώτα τζαι μετά εννα έρτω ο ίδιος να κανονίσω το υπόλοιπο
Μ/Σ: Τί εκκρεμότητες; Εν ετελιώσαν οι εργάτες;
Ε: Ετελιώσαν αλλά έshει κάποια πράματα που θέλουν φτιάξιμο. Εμίλησα ήδη με τον Πραξιτέλη
Μ/Σ: Α ΟΚ

Εψές εξαναμιλήσαμεν με τον Πραξιτέλη. Εξαναείπεν μου τες ίδιες ιστορίες για τες πογιές, τες τσεκολαδούρε κλπ κλπ. Τζαι είπα του τζι εγώ ξανά ότι προσέχω τη λεπτομέρεια τζαι ότι θέλω δουλειές άψογες. Τζαι είπα του νάρτουν, να τα φκάλουν, να τα τρίψουν, να τα ξαναπογιατίσουν σωστά τζαι με το σωστό χρώμα τζαι να τα ξαναβάλουν. Τζαι εννοείται ότι εξανασυνάφερεν μου το υπόλοιπον τζαι εννοείται ότι επανέλαβα του ότι το υπόλοιπο θα τακτοποιηθεί όταν γινεί η δουλειά όπως πρέπει.

Τζαι επειδή εκατάλαβα ότι θα είπεν πουμέσα του "μα πόσην παραξενιάν σιόρ τζαι τούτος" είπα του ότι που ΟΥΛΛΟΥΣ όσους εδουλέψαν/δουλεύκουν στο κτίσιμο του σπιθκιού απαιτώ άψογη δουλειά, nothing less. Τζαι ναι, έβαλα τους πολλές φορές τζαι εκάμαν το ίδιον πράμαν ξανά τζαι ξανά τζαι ξανά ώσπου να γινεί όπως το ήθελα. Γι' αυτόν ντήαρ αναγνώστη ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΟΦΛΟΥΜΕΝ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕΝ 100% ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Πάντα αφήννουμεν έναν υπόλοιπον αν έshει ατέλειες. Αν δεν έχουν να παίρνουν λεφτά, εν θα πατήσουν να σου το σάσουν! Trust me!

Οπόταν αφού είπα του Πραξιτέλη (ξανά) τί πρέπει να γινεί, είπα του να στείλει κάποιον να τα σάσει τζαι ότι εν χρειάζεται να βρεθούμεν. Να κόφκουμεν στράταν. Είπεν μου ΟΚ.

Σήμερα το πρωϊν έπιαν με τηλέφωνο ο Μέλιος:

Μ: Ναι γειά σας, τον κύριο Ινβίκτους παρακαλώ
Ε (προφανώς εγώ είμαι αφού πιάννεις με πας το μόπαϊλ): ο ίδιος
Μ: Κύριε Ινβίκτους γειά σας από εταιρία ΠΠΑΣΑ-ΠΠΑΣΑ παίρνω είμαι ο Μέλιος, εν σχετικά με ένα υπόλοιπο που έχετε. ΕΝ ΟΚ να περάσω να παραλάβω την επιταγή;
Ε: Το υπόλοιπο εννα τακτοποιηθεί μόλις τελιώσουν κάτι εκκρεμότητες που υπάρχουν. Εμιλήσαμε ήδη εχτές με τον Πραξιτέλη.
Μ: Είναι κάποια επιπρόσθετη δουλειά δηλαδη;
Ε: Όι έννεν επιπρόσθετη δουλειά. Εν δουλειά που εγίνικεν αλλά δεν έγινε σωστά τζαι εζήτησα να ξαναγίνει. Όταν τελιώσει εννα περάσω ο ίδιος που τα γραφεία σας να τακτοποιήσω το υπόλοιπο
Μ: Α εντάξει κύριε Ινβίκτους, καλή σας μέρα
Ε: Καλημέρα

Εσκέφτηκα ότι μπορεί να παίξουν πελλόν τζαι να μεν έρτουν να τα σάσουν. Αλλά επειδή το υπόλοιπον εν τετραψήφιο νούμερο εν νομίζω να τους συμφέρει. Αν πάλε πουν σικκιμέ τζαι όντως παίξουν πελλόν, με γεια τους με χαρά τους. Θα βάλω τον πελεκάνο μου να τα σάσει (δωρεάν, τόσες σιηλιάες έπιαεν που λλόου μας) τζαι τα λεφτά του υπολοίπου θα γίνουν μια ωραιότατη μεγάλη τηλεόραση. Ίδωμεν...

Primetel sucks!!!

Λίγο πριν τα έκτα γενέθλια της η Elena Desserich (που βλέπετε στη φωτογραφία) διεγνώστηκε με καρκίνο στον εγκέφαλο. Οι γιατροί της έδωσαν μόλις 135 ήμερες ζωής. Τελικά το κοριτσάκι έζησε 255 ημέρες, στα μέσα του 2007.

Ατάκα που την ταινία "17 σφαίρες για έναν άγγελο". Ήμουν μωρό όταν την είδα, εν θυμούμαι τίποτε άλλο που την εν λόγω ταινία πέρα που τούντην ατάκα που μου έμεινε στο νου.

Μετά το πρώτο (κλικ δαμέ) τζαι το δεύτερο (κλικ δαμέ) μέρος, συνεχίζουμεν με το τρίτο μέρος:

Το Toyota εν τογιότα τζι όι τουότα. Έννεν τουότα κορόλλα χάτchπακ τζίνον που μου δείχνεις.

Εν ράουνταπαουτ τζι όι ράνταπαουτ, ούτε ράνταπαου. Ράουντ (round) τζαι απάουτ (about). Γυρόν-γυρόν του μπάκαρη δηλαδη.

Εν βότκα-λάϊμ τζι όι βόρκα-λάϊ. Ναι εν για σέναν που λαλώ που σου ελαλούσαμεν την παραγγελίαν πριν χρόνια πολλά τζιαμέ στην Whispers τζαι επαναλάμβαννες τα ποτά για να είσαι σίουρος τζαι μόλις άκουσα το βόρκα λάϊ εσηκώστηκα πάνω (τάχα να πάω να κατουρήσω) τζαι είδα ότι τζαι πας την κολλούν με την παραγγελίαν έγραψες: ΒΟΡΚΑ ΛΑΪ!

Η ρόκκα εν χορτικόν, το ίδιον τζαι το σέλλενον. Το leyland τζαι το bedford έννενι, μεν επιμένεις!

Εν σπιτφίξ τζι όι πισφίξ, ούτε σπισφίξ. Σπίτ (speed) τζαι φιξ (fix). Γλήορον σάσμαν δηλαδή. Έπιας το;

Εν ντόνατς τζι όι ντόναλτς. Ο Ντόναλτ ένας ένι τζι έν τρώεται.

Το μπάνιον εν μπάνιον τζι όι πάνιον, ούτε πάνιος (το πάνιος)! Ομοίως εν ντούσh τζι όι τούσh. Συνεπώς όποιος ξαναμπεί στο τούσh να κάμει το πάνιο(ς) του, εννα τον κλειδώσω μέσα τζαι να καταπιώ το κλειδίν!

Ο Mickey Mouse εν Μίκι Μάους τζι όι Μίκι Μάου, ούτε μίκιμαου!

Πάμεν τζαι σε μιαν λέξην που σηκώννει συζήτησην (θέκκιου φίλε aspromavro που μου το αθθύμησες). Αμαν θέλεις να σhιέσεις (με το συμπάθκιον) τί εν πιο σωστόν να πείς, εσhιέστηκα οξά εξισhιέστηκα; Οι μεν σκαλιώτες λαλούν εξισhιέστηκα οι δε λευκωσιάτες (και λοιποί υποθέτω) λαλούν εσhιέστηκα. Και ερωτώ εγώ τωρα: το εσυγχίστηκα σημαίνει εσυγχίστηκα έννεν; Εν σημαίνει "θέλω να συγχιστώ", ούτε σημαίνει "είμαι χα χα να συγχιστώ". Ομοίως το ερωτεύτηκα σημαίνει ερωτεύτηκα. Εν σημαίνει "θέλω να ερωτευτώ", ούτε σημαίνει "είμαι χα χα να ερωτευτώ". Αρα γιατί το "εσhιέστηκα" να σημαίνει "θέλω να σhιέσω" (ή "είμαι χα χα να σhιέσω") τζαι να μεν σημαίνει ότι εσhιέστηκες...ότι έσhιεσες εν πάσει περιπτώσει;!! Το ίδιον σκεπτικόν ισχύει τζαι για το εκατουρήθηκα Vs εξικατουρήθηκα.

Άτε, πάμεν να φάμεν τίποτε...

Where are you tonight?
Wild flower in starlit heaven
Still enchanted in flight
Obsessions lament to freedom

A timeless word, the meanings changed
But I'm still burning in your flames,
Incessant, lustral mmasquerade,
Unengaged, dilit love didn't taste the same

And I still wonder if you ever wonder the same
And I still wonder

Συνεχίζοντας που το πρώτο μέρος (κλικ δαμέ), πάμε στο μέρος δεύτερο:

Εν πόλυπιφ τζι όι πόλυπι. Το "πιφ" στο τέλος εν που το μπίφ (που το εγγλέζικον beef δηλαδή).

Εν σέβεναπ τζι όι σέβενα. Again, απλή μεταφορά που τα εγγλέζικα: seven up.

Εν φόρκλιφτ τζι όι φόρκκλι, ούτε φόκκλι. Φόρκ (πρότσα) τζαι λίφτ (σηκώννω).

Εν επαναλαμβάννω τζι όι ξαναεπαναλαμβάννω. Το επαναλαμβάννω που μόνον του έσhει την έννοιαν του ξανά, μεν την βάλλεις διπλήν εν θα το κάμει πιο σαφές!

Εν ππάρκιγκ τζι όι ππάρκιν, ούτε ππάρκι. Parking you know?

Εν γλυκόν κκεράζιν. Έννεν ούτε γλυκόν κκερασάκιν, ούτε γλυκόν κεραζάκι. Αποφάσισε, ή θα το πείς καλαμαρίστικα ή θα το πεις κυπριακά...μεν τα σμίεις! Btw αν πείς "έβαλεν το κκεράζιν στην τούρταν" εν θα καταλάβει κανένας το ππόϊντ σου. Δαμέ επιβάλλεται να πεις το καλαμαρίστικον βέρσιον τζαι να πείς "έβαλεν το κερασάκι στην τούρτα". Αλλιώς άφηστην τούρταν όπως ένι τζαι μεν την πειράξεις.

Το πεπόνιν εν πεπόνιν. Ο ανανάς εν ανανάς. Δύο διαφορετικά φρούτα που ούτε καν στη φάτσα εν μοιάζουν. Μεν μου λαλείς το πεπόνιν ανανάν γιατί πιάννουν με τα ίχλι-χλι (χρειάζεται παύλα δαμέ οξά μπορείς να το πεις τζαι σαν μιά λέξη: ίχλιχλι?).

Εν μάϊκκρογουεϊβ τζι όι μάϊκκρογουεη. Γουέϊβ που το wave. Duh!

Τζίνον που εν πουκάτω που το καππάτζιν του πάγκου της κουζίνας τζαι τραβάς το με το σhιέριν σου τζαι αννοίεις το τζαι βάλλεις μέσα τα μαχαιροπήρουνα εν συρτάριν. Το σύρμαν εν άλλον πράμαν, μεν μου τα συγχίζεις. Άμαν γυρεύκω κάτι τζαι ρωτώ τη μάνα μου τζαι λαλεί μου "εν μές το σύρμαν τζιαμέ" ξαναπιάννουν με τα ίχλιχλι.

Μιλήννετε σωστά να μεν σικκηρτήσω!!

Εν σουπιά τζι όι συπιά. Όπως είναι σουβλάκια τζι όι συβλάκια (γιατί μετά τζαι η πίτσα αλλάσσει νόημα)

Εν βούτυρος τζι όι βότυρος. Εκολλήσαμεν ένα "ς" στο βούτυρο που λαλούν οι εξ Ελλάδος αδερφοί. Πόθθεν εις τα πόθθεν αφαιρείτε το "ύ" τζαι το "ού" γίνεται "ο"; Γιατί εν λαλείτε τζαι κόελλος (καμία σχέση με τον Πάουλο Κοέλο, απλή συνωνυμία) αντί κούελλος;

Εν σουβλάκια τζι όι σουγλάκια. Επίσης εν σούβλα τζι όι σούγλα. Παρομοίως δε, εν σουβλιτζιής τζι όι σουγλιτζιής. Τον Αθανάσιο Διάκο εσουβλίσαν τον, εν τον εσουγλίσαν!

Στον πληθυντικό εν σιεφταλιές τζι οί σιεφταλιά. Τζαι στον ενικό είναι "η σιεφταλιά" τζι όι "το σιεφταλίν". Εν λαλούμεν "το κκιοφτίν" / "τα κκιοφτέ". Λαλούμεν "ο ζιζιρί-κκιοφτές" / "οι ζιζιρί-κκιοφτέ(δ)ες". Άρα αμαν θέλεις μιξ (με τασhιήν), θέλεις σουβλάκια-σιεφταλιές εν θέλεις σουβλάκια-σιεφταλιά (πόσο μάλλον να θέλεις σουγλάκια-σιεφταλιά)

Η μοτορού η Honda Chaly εν τσιάλι τζι όι σιάλι (σιγά να μέννεν τζαι κασκόλ). Όπως είναι τchιέρτch (church) τζι όι σhιέρσh

Το chevrolet εν σιεβρολέ τζι όι σιεβρολέτ. Ούτε σιεβρολέττ ένι. Το σιεβρόλα μπορεί να γίνει αποδεκτό σαν χαϊδευτικό.

Το love εν λάβ τζι όι λόβ! Εν γίνεται να μπόρεις να πείς "λάβ ρέτιο" αλλά να μου λαλείς "άι λόβ γιου". Άι χέϊτ γιου!

Εν στράπλες τζι όι στράπλεξ. Ούτε στράπλε ένι. Απλή μεταφορά που τα αγγλικά: strapless...πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;

σταματώ ως δαμέ...μπορεί να επανέλθω, η λίστα εν τεράστια

Ένας πατέρας γυρίζει σπίτι από την εργασία του αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος, για να βρει τον πέντε ετών γιο του να τον περιμένει στην πόρτα.
ΓΙΟΣ: “Μπαμπά, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;”
ΠΑΤΕΡΑΣ: “Ναι βεβαίως, τι είναι;”
ΓΙΟΣ: “Μπαμπά, πόσα χρήματα παίρνεις στη μια ώρα;”
ΠΑΤΕΡΑΣ: “Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί ρωτάς ένα τέτοιο πράγμα;” ρώτησε θυμωμένα.
ΓΙΟΣ: “Θέλω να ξέρω ακριβώς. Σε παρακαλώ πες μου, πόσα παίρνεις στη μια ώρα;”
ΠΑΤΕΡΑΣ: “Εάν πρέπει να ξέρεις παίρνω $50 την ώρα”.
ΓΙΟΣ: “Ωχ”, απάντησε το παιδί, με το κεφάλι του κάτω.
ΓΙΟΣ: “Μπαμπά σε παρακαλώ μπορείς να μου δανείσεις $25;”
Ο πατέρας εξαγριωμένος λέει, «εάν ο μόνος λόγος που ρώτησες είναι για να δανειστείς κάποια χρήματα και να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατ' ευθείαν στο δωμάτιό σου και στο κρεβάτι σου. Σκέψου, γιατί είσαι τόσο εγωιστής. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες”.

Το μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα.
Ο μπαμπάς κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε περισσότερο. Πώς τόλμησε να υποβάλλει τέτοια ερώτηση για να πάρει μόνο κάποια χρήματα;
Μετά από μια περίπου ώρα, ο μπαμπάς είχε ηρεμήσει και είχε αρχίσει να σκέφτεται.
“Ίσως είναι κάτι που πρέπει πραγματικά να αγοράσει ο μικρός με τα $25 και επιπλέον δεν ζητάει χρήματα πολύ συχνά”.

Πήγε λοιπόν στο δωμάτιο του παιδιού και άνοιξε την πόρτα.
“Κοιμάσαι γιε μου;” ρώτησε.
“Δεν κοιμάμαι” απάντησε το αγόρι.
“Σκεφτόμουν, ότι ίσως ήμουν πάρα πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα” είπε ο μπαμπάς. “Ήταν μια δύσκολη ημέρα και έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Εδώ είναι τα $25 που μου ζήτησες”.
Το παιδί έτρεξε κατ' ευθείαν επάνω του χαμογελώντας. “Σε ευχαριστώ μπαμπά!” φώναξε. Κατόπιν, πάει στο μαξιλάρι του και βγάζει από κάτω κάποια τσαλακωμένα χρήματα.
Ο πατέρας μόλις βλέπει ότι το παιδί έχει ήδη κάποια χρήματα, αρχίζει να νευριάζει.
Το μικρό παιδί αρχίζει να μετράει σιγά τα χρήματά του και κοιτάζει τον μπαμπά του.
“Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα εφόσον έχεις ήδη μερικά;” γκρίνιαξε ο πατέρας του.
“Επειδή δεν είχα αρκετά… αλλά τώρα έχω!” απάντησε το μικρό παιδί. Και συνέχισε:
“Μπαμπά, έχω $50 τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου; Σε παρακαλώ έλα νωρίς αύριο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί.”

Ο πατέρας συντρίφθηκε. Αγκάλιασε τον μικρό γιο του και ικέτευσε για τη συγχώρεσή του.

Είναι ακριβώς μια σύντομη υπενθύμιση σε όλους όσους εργάζονται τόσο σκληρά στη ζωή. Δεν πρέπει να αφήσουμε το χρόνο να περνάει, χωρίς να διαθέτουμε τον απαραίτητο χρόνο σε εκείνους που πραγματικά σημαίνουν κάτι για εμάς, εκείνους που είναι μέσα στις καρδιές μας.
Θυμηθείτε να μοιραστείτε εκείνη την αξία $50 του χρόνου σας, με κάποιους που αγαπάτε.

Είμαστεν εχτές με τη φαμίλια στη Λάρνακα το μεσημέρι τζαι είπαμεν πριν νάρτουμεν πίσω Λευκωσία να δώκουμεν ένα γυρό που το Αεροδρόμιο να πιούμεν τον καφέ μας.

Πάμεν λοιπόν στο Αεροδρόμιο (έσhει όνομα τελικά οξά κόμα εν το εβαφτήσαν?) τζαι καθούμαστεν στην καφετέρια. Έρκεται η καρσόνα, φέρνει τα μενού. Τελικά αποφασίσαμεν να μεν πιούμεν καφέν αλλά φρέσκο χυμό (ετάξαμεν τον της κόρης άλλωστε).

Πιάε πένναν τζαι χαρτίν αν δεν έσhεις κκαλκιουλέϊτορ πρόχειρο τζαι γράφε...

3 χυμούς τζαι έναν παγωτόν: €19.30

Ώσπου να έρτουν οι καφέδες χυμοί επετάχτηκα στο sort-of περίπτερον που έσhει τζιαμέ δίπλα να πιάω καμιάν εφημερίδαν να ρίξουμεν κανένα βλέφαρο τζαι τίποτε να ποσκολιούμαστεν στο αυτοκίνητον ύστερα.

1 εφημερίδα, 2 chips τζαι 3 κκίντερ: €10.25

Πάω πίσω στην καφετέρια, πίννουμεν τους χυμούς μας, τρώω τζαι το παγωτόν μου τζαι μετροφυλλούμεν τζαι νάκκον τα περιοδικά που ήταν μαζί με την εφημερίδα. Ώσπου τζαι εβαρεθήκαμεν τζαι εσηκωστήκαμεν να φύουμεν.

Πάμεν να πληρώσουμεν τζαι το ππάρκιν ττίκετ μας: €3.50

Το σύνολο: €33.05

Δηλαδή αν το σκεφτείς τζαι νάκκον, αν εδίουν αλλό κάτι τις επήνναμεν τον στην Αθήνα τον καφέ χυμό μας...όι λαομόν θκιέ Σιακόλα, όι λαομόν λαλώ σου!!!

Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς απο όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.

Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.
"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται απο εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια. Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"

Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.
Ο πατέρας συνέχισε.

"Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."
Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία...

Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.
Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"
Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.

Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.

Πλησίασα λοιπόν ένα απο τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.

Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου.

Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.

Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρείς πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.
Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.

Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.
Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα απο την εξέδρα.

Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.

Με δύο παίκτες έξω, και τρείς έξω απο την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.

Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.

Για μεγάλη μου έκπληξη, ..τον άφησαν!

Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.
Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.

Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.

Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.
Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.

Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.
Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω απο το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω απο το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακρυά κι απο τους άλλους συμπαίκτες του.

Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."
Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα απο χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει...

Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."
Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.

Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.

Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.

Ο Shay έτρεξε πρός την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του
έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.
Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"

Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "απο δώ, απο δώ Shay.."

Καθώς ο Shay πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα.."

Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.

Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και απο τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.

Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πως ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει
Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή
Κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων
Και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη

Κάτι που θα ‘κανε γοργά να φύγει το κοράκι
Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά
Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας τα φτερά του
Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey

Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
Κι εγώ σ΄ αυτές απλά να σε σύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες

Κάτι που θα ΄κανε τα υγρά παράδοξα σου μάτια
Που αβρές μαθητριούλες τ ΄αγαπούν και σιωπηροί ποιητές
Χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουνε
Με κάποιο τρόπο που όπως λεν δεν γέλασαν ποτέ

Γνωρίζω κάτι που μπορούσε βέβαια να σε σώσει
Εγώ που δεν σε γνώρισα ποτέ για σκέψου εγώ
Ένα καράβι να σε πάρει Καίσαρ να μας πάρει
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ οδηγώ

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey

Και μια βραδιά στην Μπούρμα ή στην Μπατάβια
Στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
Γυμνή στα 17 στιλέτα ανάμεσα
θα δείτε την Γκρέτα να επιστρέψει

Άτζιαπις σου έσhεις τζαι επιλογή μεγέθους οξά εν one-size-fits-all;

Σήμερα είχαμεν προγραμματισμένο να έρτουν για να μας βάλουν το παρκέ στο σπίτι που χτίζουμε. Επιάσαν με εχτές τηλέφωνο που την εταιρία για να επιβεβαιώσουμε τα της παραγγελίας, να τους εξηγήσω πού ακριβώς εν το σπίτι κλπ. Η κοπέλα με την οποία εμίλησα εχτές είπεν μου ότι εννα θέλουν τζαι ρευστόν με το που εννα έρτουν να φέρουν τα υλικά. Είπεν μου το ποσό, είπα της ΟΚ τζαι εκλείσαμεν. Θα τους επερίμενα πριν να φύω για τη δουλειά. να δώ ότι ούλλα εν όπως τα εσυμφωνήσαμε, να τους πληρώσω τζαι να φύω.

Εψές η νύχτα μας ήταν ζόρικη. Η κόρη έκαμεν μας καμπόσα εγερτήρια σε άγριες ώρες τζαι εζοριστήκαμεν τσας. Διότι καλόν ποσκόλιον το γιουττούπ αλλά να σε σηκώννει η μιτσιά η ώρα 4 το πρωί τζαι να σε πέρνει τραβητόν ως το κκομπούτερ για να της βάλεις μες το γιουττούπ να δεί mazoo and the zoo δεν λέει! Ο ύπνος μας με λλία λόγια εψές πενιχρός έως ανύπαρκτος. Τζαι εσηκώστηκα τζαι πιο γλήορα γιατί ήταν νάρτουν οι παρκεττάδες.

Εσηκώστηκα που λες με κάτι μμάθκια ννά, με έναν μόνιμον χασμουρητόν τζαι μιαν ποστασιάν σαννα τζαι εσύναα ούλλη μέρα ελιές. Έκαμα έναν καφέν πέρκι αννοίξει το μμάτιν μου τζαι επερίμενα τους παρκεττάδες νάρτουν. Στη δεύτερη ρουφκιά πιάννει με τηλέφωνον ο οδηγός του συνεργείου για να του εξηγήσω πόθθεν να κλώσει κλπ. Ήταν πολλά κοντά οπόταν ο καφές που εκατέληξεν στον οργανισμόν μου ήταν μόνον τζίνες οι θκιο ρουφκίες. Ασσέν.

Ήρτασιν, επήρα τους στο σπίτι, είδασιν το χώρο κλπ τζαι αρκέψαν οι υπαλλήλοι να ξηφορτώννουν τα υλικά. Εγώ έπιασα κουβένταν  με τον επιστάτη τους. Σε τούτον ούλλο το διάστημα που επέρασε που την ημέρα που αρχίσαμε τα αρχιτεκτονικά σχέδια ως τα τωρά που είμαστεν εις το φίνισh (όταν τελιώσει το σπίτιν με το καλό, προγραμματίζω ένα σήκουελ που ππόστς για το τί έπαθα/έμαθα χτίζοντας) εγνώρισα πολλήν κόσμον...αρχιτέκτονες, πολιτικούς μηχανικούς, πελεκάνους, σιεράες, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, πογιατζήες, τεχνίτες, κακοτεχνίτες κλπ κλπ. Τούτος ο τύπος (ο επιστάτης) που εγνώρισα σήμερα είναι αναμφίβολα ο πιο ευγενικός τζαι ο πιο αυθεντικός που ούλλους. By far.

Μέσα σε διάστημα μισής ώρας περίπου είπαμεν τόσες πολλές κουβέντες, εμιλήσαμε για τόσα πολλά διαφορετικά πράματα που πραγματικά εκπλάγηκα. Θετικά. Άνοιξεν μου την καρκιάν του, εμίλησε μου για τη ζωή του, για τες δουλείες του (ήταν για 20 χρόνια στη Νότιο Αφρική) για τες ρίζες που έσhει τες Κυπριακές (η μάνα του τζαι η γενέκα του εν που δακάτω), εμιλήσαμεν ακόμα τζαι για πολιτικά, εμιλήσαμεν για κουλτούρες, για πολιτισμούς.

Η ώρα επερνούσεν τζαι θα αρκούσα (πάλε) για τη δουλειά. Εν μου εσυνάφερεν τίποτε για ριάλλια. Είπα του εγώ. Λαλώ του "η κοπέλλα εχτές είπεν μου ότι εννα θέλετε τζαι πληρωμή...". Αντράπηκεν. Εχαμήλωσε λλίον το βλέμμα. "Ξέρεις..." λαλεί μου... "μην με παρεξηγείς, εν θέλω με το που γνωρίζω τον πελάτη να του πώ για λεφτά κλπ...περιμένω να προχωρήσει η δουλειά, να γνωριστούμε καλύτερα για να έχω το θάρρος του...εν θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση..."

Τούτες οι κουβέντες εκάμαν με να τον συμπαθήσω ακόμα περισσότερο. Υπάρχουν ακόμα Άνθρωποι.

Κύριε Παντελή εν ξέρω αν θα έχουμεν την ευκαιρία να τα ξαναπούμε, να ξέρεις όμως ότι έφτιαξες τη μέρα μου σήμερα. Ευκαριστώ σε που καρκιάς...

If the world's population were reduced to 100, it would look something like this

Τζιαμέ που ενόμιζα ότι ακούσαμεν τα ούλλα που/για την Τζούλια, ήρτεν τούτη η επιστολή για να με κάμει να αλλάξω γνώμη. Η Τζούλια που λες, έστειλεν επιστολή στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας τζαι στη Βουλή των Ελλήνων με την οποία επιστολή -μεταξύ άλλων- εκφράζει τζαι τες σκέψεις της για να ασχοληθεί ΚΑΙ με την πολιτική ως βουλευτίνα! Ναι ναι ξέρω...όι λαομόν! Τζι εγώ τούτον είπα εξ αρχής!

Παραθέτω αυτούσια την επιστολή. Θα συγκρατηθώ τζαι δεν θα κάμω κανένα σχόλιο. Η επιστολή άλλωστε μιλά που μόνη της!

Αξιότιμοι κύριοι,

Βιώνοντας κι εγώ, όπως όλοι οι Έλληνες τις δραματικές εξελίξεις με την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά και τις αγωνιώδεις προσπάθειές σας για την καλύτερη δυνατή στήριξη και επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε από την Ε.Ε., αλλά και το ΔΝΤ, έκπληκτη παρακολούθησα την ομιλία ενώπιον του ελληνικού κοινοβουλίου του βουλευτή του Σύριζα, κου Δ. Παπαδημούλη...
Ο κ. Παπαδημούλης με τον οποίο ουδέποτε είχα προσωπική ή με οποιοδήποτε τρόπο επαφή, από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων αναφέρθηκε στο όνομά μου με χαρακτηρισμούς απαξιωτικούς και προσβλητικούς για μένα ως άνθρωπο όσο και ως επαγγελματία.

Προφανώς ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ελλείψει πολιτικού λόγου και επιχειρημάτων, επιδιώκοντας μόνο τον εντυπωσιασμό και την αναμετάδοση του ανύπαρκτου πολιτικά λόγου του από τα ΜΜΕ, χρησιμοποίησε το όνομά μου με υβριστικό τρόπο, χρησιμοποιώντας τη βουλευτική του ασυλία για μια αήθη και άνανδρη επίθεση σε βάρος ενός απροστάτευτου στη συγκεκριμένη περίπτωση πολίτη, διασύροντάς με από τον ύψιστο και ανώτερο ναό της δημοκρατίας, το κοινοβούλιο.

Δίχως καμία αιτία και κανένα επιχείρημα, πέρα από υβριστικούς χαρακτηρισμούς του, ο κ. Παπαδημούλης υποστήριξε ενώπιον της ολομέλειας του κοινοβουλίου ότι φοροδιαφεύγω και εξαπατώ το ελληνικό κράτος, τη στιγμή μάλιστα που υπόκειμαι διαρκώς σε αλλεπάλληλους ελέγχους από τα αρμόδια όργανα της πολιτείας, δίχως να έχει προκύψει από την πλευρά μου η παραμικρή παρατυπία. Κι όλα αυτά τη στιγμή που εγώ εκτίθεμαι, εξαιτίας του επαγγέλματός μου ως καταξιωμένη καλλιτέχνης, καθημερινά στα ΜΜΕ και προσπαθώ να αποτελέσω παράδειγμα για την οικονομική στήριξη της χώρας μας, καταβάλλοντας μέχρι ακεραίας και με διαφάνεια κάθε ευρώ που μου αναλογεί από φόρους και υποχρεώσεις.

Την ίδια στιγμή προσωπικά αμφιβάλλω αν ο κ. Παπαδημούλης λειτουργεί με την ίδια διαφάνεια απέναντι στο ελληνικό δημόσιο. Αμφιβάλλω αν ο κ. Παπαδημούλης τη στιγμή που με υβρίζει και με κατηγορεί αβάσιμα, δεν έχει εμπλακεί σε κάποια από τις πολλές υποθέσεις διαφθοράς και σκανδάλων για τα οποία βοά ο πολιτικός κόσμος της χώρας και ταλανίζουν εδώ και χρόνια την ελληνική οικονομία.

μφιβάλλω αν ο κ. Παπαδημούλης δεν έχει χαρτοφυλάκιο μετοχών σε «off shore» εταιρίες, δεν έχει χρηματιστεί, δεν έχει «λαδωθεί», δεν έχει συμμετάσχει σε κάθε λογής ρεμούλες και δεν έχει υποκύψει σε πιέσεις οικονομικά ισχυρών με αντάλλαγμα φυσικά το χρήμα.

Επειδή ο κ. Παπαδημούλης καλύπτεται δυστυχώς από τη βουλευτική ασυλία, η κίνησή μου να στραφώ νομικά εναντίον του, μετά την ανήθικη επίθεση που μου εξαπέλυσε και μάλιστα μέσα από το κοινοβούλιο, ήταν καθαρά συμβολική. Όμως μέσω της παρούσης επιστολής, εκτιμώ ότι κάνω κάτι άκρως ουσιαστικό. Ασκώ το δικαίωμα που μου δίνει το σύνταγμα της Ελλάδας να απευθυνθώ σ’ εσάς, τους ανώτερους θεσμούς του κοινοβουλευτικού μας συστήματος και να σας ζητήσω να με προστατεύσετε από τον κ. Παπαδημούλη και τους ομοίους του που προσβάλλουν το κύρος του ελληνικού κοινοβουλίου.

Ως πολίτης της χώρας στην οποία γεννήθηκε η δημοκρατία, πιστεύω ότι θα σκύψετε με ενδιαφέρον και στοργή στην περίπτωση της κατάφορης προσβολής και αδικίας σε βάρος μου και θα με περιβάλλετε με αγάπη, προστατεύοντάς με παράλληλα και ως επαγγελματία που προσπαθώ καθημερινά να προάγω την τέχνη, αλλά και να βοηθήσω αυτή τη δύσκολη στιγμή την Ελλάδα μας, καταβάλλοντας μέχρι κεραίας τις οικονομικές μου υποχρεώσεις, εργαζόμενη σκληρά πολλές φορές και νύχτα κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Στην προσπάθειά σας αυτή να βγούμε από την οικονομική κρίση, διατίθεμαι να συμμετέχω με οποιοδήποτε τρόπο καθώς έρχομαι σε επαφή με τους νέους και τις νέες της χώρας μας αποτελώντας για τους περισσότερους «είδωλο». Κι επειδή ακριβώς είμαι άκρως ευαισθητοποιημένη και θέλω να προσφέρω στην κοινωνία, όχι μόνο δείγματα της καλλιτεχνικής μου φύσης αλλά και του κοινωνικού μου έργου, δε σας κρύβω ότι σκέπτομαι πλέον σοβαρά να εισέλθω ενεργά στο χώρο της πολιτικής, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που σε κάθε μου εμφάνιση με προτρέπουν να συμμετέχω στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, ως εκπρόσωπος της νέας γενιάς της πατρίδας μας.

Μετά τιμής
Τζούλια Αλεξανδράτου

Πριν μερικά χρόνια είχα πάει στο Μπαχρέϊν, επαγγελματικό ταξίδι. Επήαμεν να κάμουμεν μιαν παρουσίαση στην πιο μεγάλη τράπεζα τζικάτω.

Που την παρουσία μου στην εν λόγω τράπεζα εκάμαν μου εντύπωση 3 πράματα:

Το πρώτον είσhεν να κάμει με το aircondition (το οποίον τζικάτω δουλεύκει 24/7). Ήταν στο πάτωμα. Επαρπάτας τζι ένιωθες κρυόν αέραν πουκάτω σου. Αν τύχει να μπείς με το κοντοτσιάτταλον τζιμέσα, εννα ριάσουν τα αχαμνά σου.

Το δεύτερον πράμαν που μου έκαμεν εντύπωσιν ήταν το ψυγειούιν που είχαν για το νερόν (ποτζίνα που έχουν μπουκκάλλαν πουπάνω τζαι 2 φουντανούες, μιαν για κρυόν τζαι μιαν για βραστόν νερόν, εκατάλαβες). Έννεν ακριβώς το ψυγείον αυτόν καθεαυτόν που μου έκαμεν εντύπωσιν. Πάω που λαλείς να πιώ νερόν όντας κοριζιασμένος. Πιάννω το ποτηρούιν το πλαστικόν που τον ειδικό σωλήνα που ήταν ενσωματωμένος πας το ψυγειούϊν χωρίς να δώκω ιδιαίτερην προσοχήν. Βάλλω νερόν κρυόν, πίννω, ξαναγεμώννω το, πίννω αλλό λλίον τζαι ύστερα συνειδητοποιώ ότι το ποτήριν που εκράτουν ήταν κωνικό. Ποτούτο δηλαδή:


Μες το ποτηρούιν είσhεν μείνει λλίον νερόν. Για μιαν στιγμήν έμεινα τζι εθώρουν το ποτήριν όπως τον χαντακωμένον. Υπό κανονικές συνθήκες (τζαι εφόσον εν είσhεν κάλαθον των αχρήστων δίπλα που το ψυγειούϊν) ήταν να το αφήκω κάπου το ποτηρούιν, πας σε κανένα γραφείο, κανένα πάγκο, κάπου τελοσπάντον. Το κωνικό το ποτηρούι όμως πού ήταν να το αφήκω αφού εν εστέκετουν; Τζαι είσhεν τζαι νερόν μεσα; Κόψιμον του νού τους οι μουλλάες α! Πράμαν που εσκεφτήκαν για να μεν γεμώννει ο τόπος ποτηρούθκια. Τελικά επήα τζαι ήβρα έναν κάλαθον σε ένα γραφείο τζαι επέταξα το ειδάλλως ήταν να το πάρω μαζί μου.

Το τρίτον πράμα που μου έκαμεν εντύπωσιν ήταν οι τουαλέττες τους. Είμασταν ώρες πολλές τζιαμέ οπόταν σε κάποιαν φάσην έθελα να πάω να κατουρήσω. Ερώτησα, είπαν μου που εν οι τουαλέττες τους τζαι επήα. Καθαρές σhιόνιν οι τουαλέττες, οφείλω να το ομολογήσω.
Μπαίννω μες την τουαλέτταν, κλείω την πόρταν, φκάλλω την πόξω τζαι αρκέφκω τζαι κατουρώ. Το μμάτιν μου διά γυρόν του δωματίου τζαι γυρεύκει το κωλόχαρτον για να κόφκω στράταν (διότι όσον τζαι να την αντινάξεις, έναν σκούπισμαν θέλει το). Κωλόχαρτον ούτε για δείγμαν! Τζαι εν ήταν να πείς ότι απλά έλειψεν...εν είσhεν ούτε κωλοχαρτοβαστόν. Είσhεν όμως ενσωματομένον ντουσh. Ναι ακριβώς! Εκρέμμετουν το τηλέφωνον του ντουσh τζιαμέ που εμείς έχουμεν το κωλόχαρτον. Ωσπολλάτε που είχα χαρτίν μες την πούγκαν μου τζι εγίνην η δουλεία μου!
Εδημιουργήθηκεν μου η απορία τί κάμνουν με το θέμαν οι μουλλάες που παν να κάμουν την ανάγκην τους. Μπαίννουν μέσα με τες τζιελλαπίες (οι κακές γλώσσες λαλούν ότι εν φορούν σώβρακα πουκάτω που την τζιελλαπίαν), κατουρούν/σhιέζουν με το συμπάθκιον τζαι ύστερα πλυννήσκουνται μπροστά/πίσω; Τζαι πού σκουπίζουνται αφού ούτε κωλόχαρτα έσhει, ούτε μαντηλιές;! Αντράπηκα να ρωτήσω πάντως...

Έτσι μέρα πριν 8 χρόνια εγίνην η αρχή.
Μια ταινία που εφοούμουν να τελιώσει τζαι μια γλώσσα που εχρειάστηκε ένα μπουκάλι παγωμένο φρασκάτι για να ξαπολυθεί.
Αφιερώνω σου τούτο το τραγούδι που είναι που τα αγαπημένα μου

P.S: Μιαν ημέρα θα σου το παίξω στο πιάνο...ελπίζω πριν να γεράσουμεν να γινούμεν κατσούνιν τζαι να τρέμουν τα σhιέρκα μου τζαι να πετάσσουμαι οκτάβες

Ένας που τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, ο δημιουργός της Microsoft Bill Gates, εγκατέλειψε πριν μερικά χρόνια την εταιρεία του για να αφιερωθεί στο Φιλανθρωπικό Ίδρυμα που ίδρυσε.

Μια απ' τις αγαπημένες του ασχολίες πλέον είναι τα παιδιά του, και τα παιδιά του κόσμου στα οποία προσφέρει χρήματα, γνώσεις κι εμπειρίες ζωής. Το 2009 ήταν προσκεκλημένος σε ένα Λύκειο στις ΗΠΑ όπου έκαμεν μια ομιλία στην οποία παρέθεσε 11 κανόνες ζωής.

Τους κανόνες τούτους εν τους διδάσκουν στα σχολεία. Ο ίδιος ο Bill Gates ετόνησε στους μαθητές ότι η σχολική διδασκαλία ουδεμία σχέση έχει με την πραγματική ζωή.

Ο Bill Gates λοιπόν δίδαξε στους μαθητές τα εξής:

Κανόνας 1: Η ζωή δεν είναι δίκαιη - πάρτε το χαμπάρι!

Κανόνας 2: Ο κόσμος δεν θα σας λυπηθεί, ούτε νοιάζεται αν έχετε ή όχι αρκετή αυτοεκτίμηση. Ο κόσμος περιμένει να πετύχετε κάτι, πριν ακόμη αισθανθείτε καλά για τον εαυτό σας...

Κανόνας 3: Δεν πρόκειται να βγάζετε 80.000 δολάρια το χρόνο με το που θα βγείτε απ' το Πανεπιστήμιο. Δεν πρόκειται να γίνετε Αντιπρόεδρος της Εταιρείας ούτε να αποκτήσετε αυτοκίνητο με τηλέφωνο, αν δεν τα κερδίσετε και τα δυο...

Κανόνας 4: Αν νομίζετε ότι ο καθηγητής σας είναι σκληρός, περιμένετε μέχρι να αποκτήσετε αφεντικό...

Κανόνας 5: Δεν θίγεται η αξιοπρέπειά σας, αν χρειαστεί να δουλέψετε με τα χέρια σας. Οι παππούδες σας είχαν άλλη λέξη για την δουλειά στο εργοστάσιο: την αποκαλούσαν "ευκαιρία"...

Κανόνας 6: Αν τα θαλασσώσετε, μην γκρινιάζετε για τα λάθη σας, αλλά μάθετε από αυτά...

Κανόνας 7: Πριν γεννηθείτε, οι γονείς σας δεν ήταν τόσο βαρετοί όσο σας φαίνονται τώρα. Αυτό το έπαθαν από το να πληρώνουν τους λογαρισμούς σας, να καθαρίζουν τα ρούχα σας και να σας ακούνε να λέτε πόσο έξυπνοι και σπουδαίοι είστε! Πριν τρέξετε, λοιπόν, να σώσετε το δάσος του Αμαζονίου από τα παράσιτα της γενιάς των γονιών σας, καθαρίστε πρώτα την ντουλάπα του δωματίου σας...

Κανόνας 8: Στο σχολείο οι νικητές δεν διαφέρουν από τους ηττημένους, όχι όμως και στη ζωή. Σε κάποια σχολεία δεν αποτυγχάνει κανείς, μπορείτε να προσπαθήσετε ξανά και ξανά μέχρι να γράψτε τη σωστή απάντηση. Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματική ζωή...

Κανόνας 9: Η αληθινή ζωή δεν χωρίζεται σε τρίμηνα: τα καλοκαίρια δεν κάθεστε και πολύ λίγοι είναι αυτοί που θα ενδιαφερθούν να σας βοηθήσουν να βρείτε τον εαυτό σας. Αυτό θα πρέπει να το κάνετε τις ελεύθερες ώρες σας...

Κανόνας 10: Η τηλεόραση δεν είναι η αληθινή ζωή. Στην πραγματική ζωή οι άνθρωποι σηκώνονται από τις καφετέριες και πάνε στις δουλειές τους...

Κανόνας 11: Να είστε καλοί με τους...φύτουλες! Το πιθανότερο είναι να καταλήξετε κάποτε να δουλεύετε γι' αυτούς...

Με ομοφωνία αναμένεται να περάσει από τη βουλή η πρόταση για αύξηση των βουλευτών από 56 σε 70. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες οι 14 νέες έδρες θα κατανεμηθούν ως ακολούθως: Από μία στις επαρχίες Λάρνακας, Αμμοχώστου και Πάφου, ενώ οι υπόλοιπες 11 θα αφορούν βουλευτικές έδρες «Επικρατείας», όπως υπάρχουν στην Ελλάδα δηλαδή. Ο λόγος της αύξησης των βουλευτών είναι ο φόρτος εργασίας που προβλέπεται με την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από την Κύπρο.

Εν ξέρω αν πρέπει να γελώ ή να κλαίω με τούτα που θκιεβάζω
Ζάβαλλι μου!! Εννα ππέσει δουλειά πολλή το εξάμηνον που εννα προεδρεύουμεν της Ευρωπαϊκής Ένωσης τζαι εννα μεν προκάμνουν οι βολευτές μας!! Ως γεγονός πόσα να φτάσουν; Για στα ράδια να μιλούσιν, για στες τηλεοράσεις να καφκαλατίζουν, για να κάμνουν εγκαίνια, για μνημόσυνα, για ομιλίες σε επετείους.

Η απορία μου τωρά όμως εν άλλη...
τούτοι οι 14 νέοι βολευτές ενναν ππάρτταϊμ; Ή μάλλον...ενναν με σύμβαση για 6 μήνες ώστι να τελειώσει η προεδρία της Ε.Ε. τζαι να ποκάτσουν τα βούριστρα; Διότι αννέν έτσι ίσια-ίσια ποννα φτάσουν να παραγγείλουν το (αφορολόγητον) αυτοκίνητον τους. Έσhει τζαι κρίσην ο τομέας των αυτοκινήτων τωρά τζαι εν τζαι πολλοκρατούν στοκκ οι αντιπροσωπείες

"Ποινή 10ετούς φυλάκισης επιβλήθηκε σήμερα από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο σε 42χρονο, ο οποίος κατηγορείται για τον βιασμό της κόρης του ηλικίας, σήμερα, 10 ετών.

Οι κατηγορίες αφορούν βιασμό, αιμομιξία, σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου και διαφθορά νεαρής γυναίκας κάτω των 13 ετών, που διαπράχθηκαν μεταξύ Μαρτίου – Ιουνίου 2006. Στην απόφαση του το Μόνιμο Κακουργιοδικείο αναφέρει ότι πρόκειται για αδικήματα που κυριολεκτικά εκμηδενίζουν την προσωπικότητα του θύματος.

Το Κακουργιοδικείο, στην απόφαση του χαρακτηρίζει τις πράξεις «ειδεχθή και αποτρόπαια εγκλήματα» και σημειώνει ότι σε σεξουαλικά αδικήματα θα πρέπει να επιβάλλεται αποτρεπτική ποινή σε μια προσπάθεια καταστολής τέτοιων πράξεων.

Ο κατηγορούμενος παραδέχτηκε ενοχή και στις συνολικά τέσσερεις κατηγορίες, ενώ τα αδικήματα διαπράχθηκαν μετά τον χωρισμό του από την γυναίκα του και μητέρα της 10χρονης. Τα αδικήματα διαπράχτηκαν στην παρουσία της αδελφής της, σήμερα 12 ετών."

Μάλιστα.
Έχουμεν και λέμε...
Ο εν λόγω (πα)τέρας εβίαζε τη -10χρονη σήμερα- κόρη του το 2006. Πριν 4 χρόνια δηλαδή. Όταν η κόρη του ήταν 6 (ΕΞΙ) χρονών δηλαδή. Τζαι εβίαζεν την παρουσία της αδερφής της που ήταν τότε 8 (ΟΚΤΩ) χρονών.
Επαραδέχτηκεν ενοχή τζαι το δικαστήριο εκαταδίκασεν τον σε 10 χρόνια φυλακή.

Και ερωτώ εγώ τωρά...
Σε 10 χρόνια τούτος ο (πα)τέρας θα είναι ελεύθερος.
Η κόρη του (το θύμα) θα είναι 20 χρονών.
Θα μπορέσει ποττέ της τζίνη η γυναίκα να αγαπήσει;
Θα μπορέσει να νιώσει τον έρωτα;
Θα μπορέσει ποττέ της να απολαύσει το άγγιγμα ενός άντρα χωρίς να αηδιάζει;
Θα μπορέσει ποττέ της να σβήσει που το μυαλό της τες εικόνες του ανώμαλου (πα)τέρα;
Θα μπορέσει ποττέ της να εμπιστευτεί κάποιον άντρα τζαι να κάμει οικογένεια δική της;

Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν τζαι για την αδερφή της, σε μικρότερο ίσως (ίσως και όχι) βαθμό.

Το αν αποδόθηκεν ή όι δικαιοσύνη ας το κρίνει ο καθένας μας. Τον (πα)τέρα ας τον κρίνει ο Θεός. Διότι τα χρόνια της καταδίκης εννα περάσουν...η ψυσhή του θύματος εννα ξαναζωντανέψει όμως;

Ολόϊσhια τζιαμέ ο νους σου α; Γι' αυτόν εχαμογέλασες μόλις εδκιάβασες τον τίτλον; Τς τς τς

Το θέμαν μου όμως ντήαρ εν τα καλαμάκια. Όι τζίνα που βάλλουν πάνω οι καλαμαράες τα σουβλούθκια...τζίνα εν σμιλούες. Τα καλαμάκια που πίννεις το φραπέ σου.

Αρέσκει μου που πας τη συσκευασία με τα καλαμάκια (τα made in China για να μεν ξεχνιόμαστεν) γράφει με μεγάλα γράμματα NON-TOXIC. Καλάν ρε σhιηστομμάτιες τζιτρινιασμένοι, αν ήταν τοξικά ήταν να το γράφετε πας το κουτίν;! Όι λαομόν πιον...

Nightmare lying here in the dark
Scared like my dreams made their mark
I wonder
Dreamer always alone
Lost in a part of myself I can't find anymore
I wonder
if it's gonna end tonight
I can't sleep alone anymore
I need you here with me
Even though I closed all the doors
There's somethin' holdin' me

Never Ending Nightmare
Always there instead of you
Never Ending Nightmare
No escape this time from you

Lately been around someone new
Needed to fill in the space that once sheltered you
Still I worry,
if you're gonna be alright
I can't sleep alone anymore
Need someone here with me
All I ever wanted and more
My dreams are fighting for

Never Ending Nightmare
Always there instead of you
Never Ending Nightmare
Punishing me for the things I do
Never ending Nightmare
No escape this time from you

Σαστείτε κοπέλλια!
7-9 σεντ πάνω η πεζίνα σε 2 μήνες. Προμηθευτείτε έγκαιρα τες βαζελίνες σας γιατί προβλέπεται συνοστισμός στα φαρμακεία.

Λαλούν μας οι κυβερνώντες:
"Επιβάλλει μας το η Ευρωπαϊκή Ένωση"
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλει/προβλέπει πολλά πράματα πέραν των φόρων/αυξήσεων. Γιατί εν εφαρμόζονται τα πάντα; Γιατί μόνον διούμεν; Πότε εννα πιάμεν;

"Εζητήσαμε και καταφέραμε να πιάσουμε παράταση 2 μηνών από την Κομισιόν για την αύξηση"
Ε θέκκιου ρε Πασχαλίδη μου ρε! Θέκκιου που μας διάς περιθώριο 2 μηνών για να ξεκουράσουμεν τους κώλους μας πριν τα γαμήσια.

"Η Κύπρος θα παραμείνει μια από τις χώρες με τις χαμηλότερες τιμές στα καύσιμα"

Ρε δε μας τραβάτε που τα βυζιά να κατεβάσουμεν γάλα λέω γω;! Αϊσιχτίρ πιον!!!

Δαμέ είναι που πρέπει να σταθεί στο ύψος του ο άδρωπος τζαι να πεί του μέλλοντα πεθθερού του: "εγιώ την κόρη σου παίρνω την με το βρατζίν που φορεί!"

Πόσο μαζόχας πρέπει να είναι κάποιος για να παντρευτεί κάποιαν που την λαλούν Αφέντρα;!!!


Σκέφτου το λλίον ας πούμεν...

Ο παρέας εν μες το αυτοκίνητον τζαι πάει με την Αφέντρα στο Ζύγι για ψάρι. Οδηγά η Αφέντρα. Πιάννει τον τηλέφωνον ο μάστρος του να τον ρωτήσει κάτι. Η Αφέντρα στο μεταξύ παρασυρμένη που το άσμα του Μύρωνα Στρατή που παίζει στο Λαβ Ρέντιο βουρά νάκκον παραπάνω που το κανονικό. Οπόταν λαλεί της ο παρέας πολλά φυσιολογικά: "Αφέντρα μου πιο σιγά". Τί συμπέρασμαν θα φκάλει ο μάστρος του;

Ή το άλλον...

Ο παρέας εν στο γραφείο πνημένος στη δουλειά. Πιάννει τον τηλέφωνον η Αφέντρα για να δεί τί προτιμά να του μαϊρέψει να φάει το μεσομέριν που εννα πάει έσσο. Ρωτά τον η Αφέντρα: "Αγάπη μου τί προτιμάς να σου κάμω, κολοκάσιν καππαμάν οξά φασολάκι ξικούννιν;". Ο παρέας εν πνημένος στη δουλειά τζαι εν έσhει ώραν για συζήτησην οπόταν απαντά της πολλά φυσιολογικά: "Αφέντρα μου κάμε μου ότι θέλεις". Τί συμπέρασμαν θα φκάλει ο/η συνάδελφος που κάθετε δίπλα;

I could go on but you got the point, right?

P.S: για όσους αναρωτιούνται, η αγγελία είναι πραγματική τζαι εδημοσιεύτηκε στες 11/04/2010 στην εφημερίδα Σημερινή.

Η Eva Rivas, ερμηνεύτρια του τραγουδιού της Αρμενίας στο φετινό διαγωνισμό της Eurovision, επισκέφτηκε την Κύπρο -μετά από πρόσκληση του εκπροσώπου των Αρμενίων στη Βουλή Βαρτκές Μαχτεσιάν- τζαι εσυναντήθηκε με τη Δήμαρχο Λευκωσίας Ελένη Μαύρου. Μετά τη συνάντηση εφυτέψαν μαζί τζαι μια χρυσομηλιά στο Δημοτικό κήπο της Λευκωσίας.

Η χρυσομηλιά που αποτελεί το εθνικό σύμβολο της Αρμενίας, συμβολίζει επίσης τζαι το τραγούδι που θα ερμηνεύσει η Rivas φέτος στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision με τίτλο «Apricot Stone».

Κάτι εν τζαι τούτον...τωρά πλέον υπάρχει τζαι κάτι που μπορούμεν να πούμεν ότι το "έκαμεν η Μαύρου" σιόρ. Εν θα στέκουν πλέον ερωτήσεις του στύλ: "θθύμισμου ποιά εν η Μαύρου;...κάτι μου λαλεί το όνομαν..." ή "μα ήνναμπου άλλαξεν τούτη σαν Δήμαρχος;" Εννα ρέσσεις που τζιαμέ στον Δημοτικό Κήπο τζαι εννα θωρείς τη χρυσομηλιά (εννα κόφκεις τζαι κανέναν χρυσόμηλον αν έshει) τζι εννα λαλείς: "θωρείς το τούντο δεντρόν; Εν η Μαύρου που το εφύτεψεν!".
Τζαι ύστερα που εννα δακκάννεις το χρυσόμηλον τζαι εννα βρίσκεις σκουλούτζιν μέσα εννα το σίρνεις όσπου φτάννει η κουτάλα σου τζαι να λαλείς "που να μείνει μαύρον για χρυσόμηλον!"

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια θα συμμορφωθώ
Μα είναι δώρο άδωρο ν’ αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό τζάμπα σωστός με το στανιό

Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου
μέσα σ’ αυτό το σπίτι πριγκηπέσα μου
το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη μ’ έβγαλαν σωστό
Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου

Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου
μέσα σ’ αυτό το σπίτι πριγκηπέσα μου
το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας

Ο Robbie Maddison πήδηξε πάνω από τον Ισθμό της Κορίνθου με τη μοτοσυκλέτα του και πήρε 1 εκατομμύριο ευρώ.

Η Τζούλια Αλεξανδράτου πήρε 1 εκατομμύριο ευρώ για να την πηδήξει ο Ian Scot.

Ηθικό δίδαγμα: χρειάζεται άγριο πήδημα για να γίνει κανείς εκατομμυριούχος...

Εσχόλασα εχτές το απόγευμαν, φεύκω που τη δουλειά τζαι πάω σπίτι να πιάω την οικογένεια να πάμε στο σούπερμαρκετ να ψουμνίσουμεν.

Πάμεν -as usual- στην Αλφαμέγα (λατρεία αυτή η υπεραγορά, λατρεία!). Επειδή έλειψεν το ποτσίν με την Αθανασία του Κάλβη του Κλαμένου τζαι μιας τζαι έshει Beautyline τζιαμέ στην Αλφαμέγα, είπα να κάμω μιαν στάση να πιάω το άρωμαν πρώτα.

Μπαίννουμεν στο Beautyline, ρωτούμεν την κορούν αν έχουν το συγκεκριμένο άρωμα τζαι πάει να το φέρει. Πάω στο ταμείο τζαι περιμένω την νάρτει για να πληρώσω. Η γυναίκα μου εν έξω που το Beautyline τζαι προσπαθεί να ποσκολήσει την κόρη που ήδη άρκεψεν να δυσπιρκά πας το καρότσιν.

Έρκεται η κορού με το άρωμαν τζαι έρκεται τζαι μια άλλη πωλήτρια, πιο έμπειρη (ή απλά πιο μεγάλη). Ακολουθεί ο εξής διάλογος με την κυρία Φυτούλλα (το όνομαν της έγραφεν το πας την απόδειξη μιας τζαι εν τζίνη που με εξυπηρέτησεν τελικά):

Ε=εγώ, Φ=Φυτούλλα

Φ: Εν το ιττέρνιτι που θέλετε;
Ε: Ναι
Φ: Εν ό-τε-τουαλέττ τούτον που έπιασες
Ε: Ξέρω το
Φ: Έshει τζαι αποσμητικόν αν θέλεις...
Ε: Θέλω το τούτον, ευχαριστώ

Κανονικά δαμέ θα έπρεπεν να σιωπήσω τζαι να περιμένω να τελιώσει, να πληρώσω τζαι να φεύκω. Ήντα έθελα να ρωτήσω....

Ε: Έshει τζαι ιττέρνιτι σάμμερ αν δεν κάμνω λάθος...
Φ: Ναι αλλά εν ήρτασιν ακόμα τούτες. Περιμένουμεν τες τωρά που εκόντεψεν το καλοτζαίριν. Θέλεις να μας αφήσεις το τηλέφωνο σου να σε ειδοποιήσουμεν μόλις έρτουν;
Ε: Όι εν εντάξει. Έρκουμαι συχνά δαμέ για ψούμνισμαν οπόταν ξαναπερνώ αν είναι

Παρένθεση: Εσύ τωρά τί εκατάλαβες με το "έρκουμαι συχνά δαμέ για ψούμνισμαν"; Ότι πάω συχνά στην Αλφαμέγα για ψούμνισμαν ή ότι πάω συχνά στο Beautyline για ψούμνισμαν; Guess τί εκατάλαβεν η Φυτούλλα! Κλείω την παρένθεση.

Σε τούντο σημείο, επείστηκεν η Φυτούλλα ότι εν την ιττέρνιτι τη σκέττη που θέλω τζαι όι τη σάμμερ, ότι εν θα καρτερώ να έρτει η σάμμερ, ότι εν θέλω να με ειδοποιήσουν που εννα έρτει η σάμμερ τζαι ότι θέλω την ο-τε-τουαλέττ.

(εγώ μάχουμαι να φκάλω την κάρτα να πληρώσω, η κόρη άρκεψεν τζαι διαμαρτύρεται)

Φ: Κάρταν Beautyline έshεις;
Ε: Όι
Φ: Έναν λεπτόν να σου κάμουμεν καλό, εκτός τζι αν έshει κανένας άλλος στην οικογένεια...
Ε: Μπορεί να έshει η γυναίκα μου... (τέλλιωννε τζαι βιάζουμαι λαλώ σου!!!)
Φ: Α...
Φ: Ε να σου κάμουμεν τζι εσέναν καλέ, μισόν λεπτόν κουβέντα ένι!

Ώστι να δεις τζαι να πείς, εκόττησεν μου τη φόρμα που έπρεπεν να συμπληρώσω τζαι άρκεψα τζι εγώ μάνι-μάνι να γράφω τα στοιχεία μου. Εδιάκοψεν με μόνον για να βάλω το ππίν μου να μου χτάρουν τη βίζα.

Φ: Ορίστε, έτοιμος! Πιάννεις τζαι πόντους με την κάρτα. Πέρνα που εννα έρτουν τζαι οι σάμμερ...

Δώκε παμόν ρε Φυτούλλα! Όι λαομόν λαλώ σου!!!

Χριστός ανέστη εύχομαι
τζαι πάντα με υγείαν
τζαι η Αυτού Ανάσταση
ν' αλλάξει την κατάσταση
σε τούντην κοινωνία.

P.S: Εν αντροπή σιόρ
        εν γίνεται ρε φτίρη,
        να μεν έshει αντίπαλο
        στο τσιάττισμαν αντίβαρο
        η φίλτατη η neerie!

Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται...