Αν δεν με έχεις φανταστεί ποτέ με τα πόδια ανοικτά και τα βρακιά κατεβασμένα, να η ευκαιρία σου!
Σου αφήνω δύο λεπτά για να σχηματίσεις την εικόνα στο μυαλό σου...
Ωραία...τώρα πρόσθεσε κι ένα αρσενικό από πάνω μου για να έχεις ολοκληρωμένη εικόνα.
Σου αφήνω άλλα δύο λεπτά για να κλείσεις το στόμα και σπεύδω να ξεκαθαρίσω το θέμα γιατί έχεις και πονηρό μυαλό και θα μας βγεί και το όνομα! Και είναι γνωστό ότι για ένα όνομα ζούμε σε τούτη την κοινωνία...
Είμαι που λες στην αίθουσα διαλογισμού μου (κάποιοι την ονομάζουν και τουαλέτα) και διαλογίζομαι (κάποιοι το ονομάζουν και κατούρημα ή χέσιμο ανάλογα). Τελειώνοντας (το διαλογισμό) διαπιστώνω ότι το...προϊόν του διαλογισμού έχει κόκκινο χρώμα. Νταξ, δε λέω, το κόκκινο κάνει ωραία αντίθεση με το λευκό της τουαλέτας αλλά όσο να 'ναι με έβαλε σε σκέψεις.
Λέω νταξ, δεν είναι τίποτα και στέλνω το διαλογισμό στον αγύριστο (τράβηξα το καζανάκι αν δεν έπιασες το συνειρμό μέχρι τώρα).
Την επόμενη μέρα το ίδιο.
Ανησυχία.
Διότι έχουμε και το γνωστό θέμα με το HNPCC, κόντευε και ο καιρός που έπρεπε να κάνω και την άλλη την κωλο-εξέταση και όσο να' ναι θορυβήθηκα. Δεν ξέρεις καμιά φορά...
Επειδή όμως το κόκκινο χρώμα παρουσιαζόταν και με ελαφρύ διαλογισμό (σκέτο κατούρημα that is) λέω κάτι άλλο ίσως να παίζει κι όχι το έντερο και τέτοια. Οπόταν παίρνω τηλέφωνο ένα ουρολόγο, ας πούμε κάπως γνωστό μου. Το και το (όχι τοκετό παιδί μου! Το και το!) του λέω.
"Έλα από δω να το δούμε", μου λέει.
"Να έρθω τώρα;" τον ρωτάω.
"Ναι, έλα να πάρουμε και ούρα να κάνουμε ανάλυση" απαντά ο δόκτωρ.
"Μα μόλις τώρα βγήκα από την τουαλέτα, πώς θα ξανακατουρήσω;" ρωτώ.
"Ε πιές κανένα ποτήρι νερό κι έλα!" επιμένει.
Πίνω 1 ποτήρι νερό (δεν πίνω και πολύ νερό εν τω μεταξύ γενικώς) και πάω.
Μου δίνει δοχείο, κατουρώ και το βάζει σε ένα φάκελο για να το στείλουμε για ανάλυση.
Να δούμε το αποτέλεσμα της ανάλυσης για να αποκλείσουμε κάποια πράγματα και μετά βλέπουμε ανάλογα, μου λέει.
Πάω στο χημείο, παίρνω τα ούρα και επιστρέφω στο γραφείο.
Βγαίνουν τα αποτελέσματα, τίποτα το ανησυχητικό και με παίρνει ο γιατρός.
"Δεν έδειξαν κάτι τα αποτελέσματα, δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα αλλά..."
"Τί αλλά γιατρέ;" (μη με τρομάζεις χριστιανέ μου, μίλα!)
"Θέλω να δούμε και την ουροδόχο κύστη, να κάνουμε ένα ultrasound για να είμαστε εντελώς σίγουροι ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα..." λέει.
"Ε να τη δούμε" του λέω κι εγώ.
"Πρέπει να έρθεις ξανά από δω αλλά η κύστη σου πρέπει να είναι εντελώς γεμάτη για να μπορέσουμε να τη δούμε καλά..." μου τονίζει.
"ΟΚ" λέω εγώ κι αρχίζω να κατεβάζω νερά το ένα ποτήρι μετά το άλλο.
Πίεσα τον εαυτό μου κι ήπια νερό πολύ.
Μάλιστα, καθοδόν αργότερα προς το ιατρείο, σταμάτησα και σ' ένα περίπτερο και πήρα και μια μπουκάλα νερό και την ήπια στο αυτοκίνητο. Just in case.
Πάω ξανά στο ιατρείο περπατώντας αργά και προσεκτικά.
Με την ουροδόχο κύστη να έχει το μέγεθος της κοιλιάς του Πάγκαλου, κάθε κίνηση μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες καταστάσεις.
"Γδύσου και ξάπλωσε στο κρεβάτι" μου λέει.
(κάτσε ρε γιατρέ, πώς το λες έτσι απότομα; Βάλε κανένα ποτάκι, λίγη μουσική...να φτιαχτούμε πρώτα λίγο και μετά. Αμέσως "γδύσου και ξάπλωσε!")
Κατεβάζω λοιπόν τα βρακιά μου και ξαπλώνω.
Ένα από τα θετικά του να είσαι άντρας σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το ότι δεν σε απασχολεί αν ταιριάζει ή όχι το σώβρακο σου με την περίσταση ή αν είσαι αξύριστος. #win
Πασπατεύει ο δόκτωρ λίγο το εργαλείο και τα παρελκόμενα του, δεν βρίσκει κάτι το περίεργο.
Ένα από τα αρνητικά του να είσαι άντρας σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το ότι μπορεί -ανάλογα και το πασπάτεμα- να καβλώσεις κι η γη ως γνωστόν δεν ανοίγει ποτέ για να σε καταπιεί όταν χρειάζεται. #that_awkward_moment
Ευτυχώς δεν είχαμε τέτοια θέματα οπόταν όλα καλά.
Μετά το πασπάτεμα, έρχεται η ώρα του ultrasound...
Φέρνει κοντά το μηχάνημα με την οθόνη, μου βάζει εκείνο το ζελέ που έβαζε κι ο γυναικολόγος στη γυναίκα μου όταν ήταν έγκυος και πηγαίναμε για ultrasound και πιάνει το μαραφέτι του και το ακουμπά λίγο πιο πάνω από εκεί που πασπάτευε προηγουμένως ψάχνοντας στην οθόνη του να δεί την κύστη μου.
Συνοψίζοντας την εικόνα έχουμε και λέμε: ο Ινβίκτους είναι ξαπλωμένος ανάσκελα με τα πόδια ανοικτά και τα βρακιά κατεβασμένα και με τον γιατρό από πάνω του να του κάνει ultrasound.
Άμα γαρνίρεις αυτή την εικόνα με το γεγονός ότι η κύστη μου (την οποία πίεζε με το μαραφέτι του ultrasound) ήταν γεμάτη εντελώς (πιο γεμάτη δε γίνεται) αντιλαμβάνεσαι πως κρατιόμουν με νύχια και με δόντια να μην εκραγώ όπως το συντριβάνι στην εισαγωγή του "Married with children".
Σήκωσα κι ελαφρώς το κεφάλι μου για να βλέπω την οθόνη του ultrasound. Προς στιγμής σκέφτηκα να ρωτήσω το γιατρό αν χτυπάει η καρδούλα του μωρού κι αν είναι αγόρι ή κορίτσι αλλά συγκρατήθηκα γιατί θα κατουριόμουν στα γέλια. Κυριολεκτικά όμως.
Τελειώνει το ultrasound (μαζί και η υπομονή μου) και όλα καλά. Όλα καθαρά, όλα υπό έλεγχο.
Με στέλνει στην τουαλέτα με ένα πλαστικό ποτήρι για να του φέρω να δει τα ούρα για ένα τελικό έλεγχο του χρώματος.
Η εντολή του γιατρού ήταν σαφής:
"Θέλω να γεμίσεις το ποτήρι μέχρι επάνω!"
Your wish is my pee.
Πάω στην τουαλέτα. Κατουρώ και γεμίζω το ποτήρι μέχρι επάνω. Μαζί και το χέρι μου που κρατούσε το ποτήρι διότι με μια κύστη με ξέρω και γω πόσα λίτρα ούρα μέσα, δεν είναι κι εύκολο να κοντρολάρεις την κατάσταση. Κατουράς. Τελειώνεις κι είσαι με ένα κατουρημένο χέρι που κρατά ένα ποτήρι γεμάτο μέχρι επάνω ούρα κι έχεις ένα χέρι ελεύθερο (γιατί εννοείται ότι δεν βρίσκεις κάπου βολικά να ακουμπήσεις το ποτήρι) για να σκουπιστείς, να τραβήξεις καζανάκι και τα βρακιά σου πάνω και να πας πίσω στο γιατρό να του πάς το ποτήρι. Η έκφραση "τα έκανε μουνί" νομίζω προήλθε από κάποια τέτοια περίσταση.
Βγαίνω από την τουαλέτα, πάω στο νιπτήρα, αφήνω κάτω το ποτήρι, πλένομαι καλά, παίρνω χαρτί και πιάνω το ποτήρι και το πάω του γιατρού. Το βλέπει και το αδειάζει σε ένα άλλο νιπτήρα. Όλα καλά, λέει.
Όταν πλέον είχαμε τελειώσει (την εξέταση ντε!) και κάθομαι στο γραφείο του γιατρού και μιλάμε, θυμάμαι επιτέλους τα πατζάρια που είχα την φάει προηγούμενη...
Τί εννοείς είμαι τέλλεια σιελιόνιν;
