- Ξάπλωσε κύριε Κούλλη μου, χαλάρωσε τζαι μίλα μου...
- Πόθθεν να αρκέψω γιατρέ μου; Τί να σου πώ;
- Πε μου ό,τι θέλεις κύριε Κούλλη μου. Τί σε έφερε δαμέ σήμερα;
- Το πάθος, το πνεύμα τζι έναν δώρον...
- Πιάστα που την αρκήν κύριε Κούλλη μου γιατί προς το παρόν εν καταλάβω...
- Καλόν...
Είχα τούντο πάθος πάντα.
Που τον τζαιρόν που αθθυμούμαι.
Θθυμούμαι έπερνεν με ο τζύρης μου μιτά του τζι εκόλλησεν μου το σκουλούτζιν.
Για τον πολλύν τον κόσμον, η λέξη
Χαβάη εν ονειρικός προορισμός για διακοπές, ξέρεις...χάνιμουν τζαι ποτούτα. Για μέναν η λέξη Χαβάη που μόνη της εν λαλεί τίποτες. Μαζίν με το
Ρέλατιβ όμως εν η ζωή μου ούλλη.
Για τζίνους που ασχολούνται με τη μουσική, ακούσιν Μπήττολς τζαι ο νους τους πάει στον Ρίγκο Σταρρ...εγιώ άμαν ακούω
Σταρρ, ο νους μου πάει στον
Καζακέλλο...
Εμεγάλωσα μες τον ιππόδρομον γιατρέ μου.
Ετζοιμούμουν τζι εξύπνουν μες τον Άην Δεμέτην.
Εν έshει άππαρον που να μεν τον ηξέρω.
Τζι έν έshει άππαρον που να μεν με ξέρει.
- Μάλιστα...τωρά καταλάβω για ποιόν πάθος μου εμίλησες στην αρκήν κύριε Κούλλη μου!
Πάθος πολλύν γιατρέ.
Τετάρτην τζαι Κυριακήν ήμουν τζιαμέ.
Να παίξω.
Να ποντάρω.
Τες υπόλοιπες μέρες πάλε ήμουν τζιαμέ.
Να δω τες προπονήσεις.
Να συκόψω.
- Μάλιστα...το πνεύμαν όμως; Πού κολλά;
Να σου πώ γιατρέ μου...
Ήταν πριν κάποια χρόνια η ιστορία ποννα σου πω...
Παραμονές Χριστουγέννων.
Ήταν αθθυμούμαι Τετάρτη δείλις.
Ήμουν φυσικά στον Άην Δεμέτην που πριν να αρκέψουν οι κούρσες.
Τζίνη η μέρα είχα μιάλην καταδρομήν γιατρέ.
Κούρσα έρκετουν, κούρσα έφευκεν τζαι νίκην εν εσταύρωννα!
Εσφύρισεν χαζίριν ο μισθός ούλλος τζαι κάτι οικονομίες που είχα μαζίν μου.
Μα έτσι κακαουσκιάν εν είδα ποττέ μου!
Με το "
έλα Πέππο μου" έπιαννεν, με το "
βίτσιαστον μάνα μου τζι εν δικά μας" με τίποτε.
Καταδρομή μιάλη λαλώ σου.
Κάττα μαύρη.
Μητσοτάκης, πώς να σου εξηγήσω...
Εκόντευκεν η κούρσα η τελευταία τζαι ήτουν να πεθάνω που το άγχος μου...
Πρέπει να ήπια 4 πακκέττα τσιάρα τζίντην ημέραν που το κάγριν μου!
Επήεννα πάνω-κάτω, πάνω-κάτω τζι εν εσιουρκάζουμουν!
Είχαν μου μείνει λλία λεφτά τζι εν έξερα τί να κάμω...
Τί να παίξω...
Πώς να ρεφάρω...
Σαν εκινούμουν shυφτός, έρκεται ένας τύπος φουρκιστός τζαι διά πάνω μου.
Εκράταν τζι έναν δίσκον στέλλεστιλ με 3 πατούς μελομακάρουνα μέσα.
"
Πού πάεις ρε αχάπαρε!" λαλώ του.
"
Συγγνώμην φίλε μου, εν σε είδα" λαλεί μου.
Ντάξει, εν τζαι έκαμεν το επίτηδες ο άνθρωπος αλλά τζι εγώ πας τη σικκίρτηση μου, καταλαβαίνεις...
Εζήτησεν μου συγγνώμην ο άθρωπος που λες τζι ετράτταρεν με τζαι λλία μελομακάρουνα, έτσι για να πάει πάσα κακόν τζαι να λυθεί η παρεξήγηση.
"
Έκαμεν τα η κυρία μου, εν η σπεσιαλιτέ της" είπεν μου.
Η αλήθκεια ένι πως τα συγκεκριμένα τα μελομακάρουνα εν τα επεΐντιζες τζαι πολλά.
Ήταν έτσι μαυρισμένα, ούλα που να 'ταν κρουσμένα ποζαύλιν...
"
Χάτε, φάτα χαλάλιν σου τζαι παρδόν για το ατύχημαν" είπεν μου τζι έκλωσσεν τζι έφυεν...
"
Παρδόν;" εσκέφτηκα πουμέσα μου...
Μα ποιός μιλά έτσι σιόρ; Εν τίποτε γάλλος;
Ίσια τζίνην την στιγμήν γιατρέ ήταν σάννα τζι εκατέβην η επιφοίτηση που τα Ουράνια.
Είδα το φως το αληθινόν!
Εύρηκα που είπεν τζι ο Αρχιμήδης!
Παρδόν!
Ήταν καθαρά καρμικόν τζαι ήταν μήνυμαν αγγελικόν!
Το
παρδόν ήταν σημάδιν ότι έπρεπεν να τα ποντάρω ούλλα πας τον
Ηλίας Σον Πάρδο!
Ό,τι έχω τζαι δεν έχω!
Τζαι ακριβώς τζίνην την στιγμήν, εδάκκασα τζι έναν μελομακάρουνον...
Εσηκώστην η τρίχα μου...ανατρίσιασα ολόκληρος...επουτουντουνίστηκα!
Μα μια γεύση λαλώ σου γιατρέ...μούζιν να 'χουν τζι οι Πραλίνες τζι οι Ζορπάες τζι οι Νουτέλλες!
Τζαι μια μυρωθκιά...αγγελική λαλώ σου!
Έκλεισα τα μμάθκια μου τζαι άφηκα να με πλημμυρίσουν μυρωθκιές, γεύσεις τζαι αισθήματα.
Μονομιάς εμπήκεν μες τα σωθικά μου το Πνεύμαν των Χριστουγέννων!
- Α μάλιστα...έτο τζαι το πνεύμα λοιπόν κύριε Κούλλη μου!
Ναι ναι...
Ήμουν αλλού τζίντην ώραν.
Έμπηκα σε διάθεσην Χριστουγεννιάτικην τζαι επήα ολόϊσια τζι επόνταρα ό,τι λεφτά είχα πάνω μου πας τον
Ηλίας Σον Πάρδο.
Τζι αντάν τζαι εξεκίνησεν η κούρσα γιατρέ μου, ενωθήκασιν ευτύς οι θκιό καρμικές συνιστώσες της ζωής μου τζίντην ημέραν...οι αππάροι τζαι το πνεύμαν των Χριστουγέννων.
Τζι αντί να φωνάζω όπως τον πελλόν (ως συνήθως) "
έλα Πέππο μου!" τζι "
βίτσιαστον μάνα μου!" αντάκωσα τραούδιν.
Τραούδιν που έφκαιννεν που μόνον του μέσα που τούτην την καρμικήν συνένωσην:
♪♫ Αχ άππαροι!!!! ♪♫
♪♫ Αχ άππαροι!!!! ♪♫
♪♫ Μ' αρέσεις πώς μ' αρέεεεεεσεις!!!! ♪♫
Τζαι σαν ετραούδουν, εδάκκαννα τζαι μελομακάρουνα...
Τζαι δώστου καλπασμόν ο
Ηλίας Σον Πάρδο...
Τζαι δώστου τραουθκιάν εγώ...
♪♫ Αχ άππαροι!!!! ♪♫
♪♫ Αχ άππαροι!!!! ♪♫
♪♫ Μ' αρέσεις πώς μ' αρέεεεεεσεις!!!! ♪♫
Τζι που 'ταν αουτσάϊτερ ο άππαρος μου, επαίρναν τους άλλους σαν τους σταματημένους!
Τζαι δώστου καλπασμόν ο
Ηλίας Σον Πάρδο...
Τζαι δώστου τραουθκιάν εγώ...
♪♫ Αχ άππαροι!!!! ♪♫
♪♫ Αχ άππαροι!!!! ♪♫
♪♫ Μ' αρέσεις πώς μ' αρέεεεεεσεις!!!! ♪♫
Ώστι τζι ετερμάτισεν πρώτος τζαι εσπάσαμεν τα ταμεία!
Έπιασα τους τα χοντρά!
Κανένας εν επερίμενεν έτσι νίκην!
Έκαμα την πάζαν της χρονιάς!
- Ώστε....ε μπράβο κύριε Κούλλη μου, τουλάχιστον έφκαλες τα σπασμένα!
- Τζαι με το παραπάνω γιατρέ μου!
- Μάλιστα...έμεινεν μας το δώρον τωρά για να καταλάβω τον αρχικό συνειρμό σου...
Έφα τους τόπους γιατρέ να έβρω τζίντον άθθρωπον που μου έδωκεν τα μελομακάρουνα!
Τον άθθρωπον που μου άλλαξεν τη ζωή μου!
Εν τον ήβρα!
Διότι γιατρέ μου σε τζίντον άθθρωπον χρωστώ τα πάντα.
Τζαι επειδή κοντεύκουν τζαι τωρά Χριστούγεννα, θέλω έστω τζαι που δαμέ να του κάμω ένα δώρο...
Το ελάχιστο δηλαδή που μπορώ να κάμω για το καλό που μου έκαμε...
Να του κάμω μιαν σούβλαν δώρον να φάει να ευκαριστηθεί...
Αγαπητιμένη μου Αχάπαρη, εύχομαι Καλά Χριστούγεννα τζαι ό,τι ποθείς με τη νέα χρονιά.
Υγεία πάνω που ούλλα.
Τα άλλα ούλλα εν λεπτομέρειες.
Υ.Γ: τζαι πε μου χαρώ σε...τί εγύρευκεν ο κύριος Αχάπαρος με τον δίσκον τον στέλλεστιλ τζαι τα μελομακάρουνα μες τον Ιππόδρομον;