Άκουσέ με γιε μου: Σου μιλάω την ώρα που κοιμάσαι, το ένα σου χεράκι στριμωγμένο κάτω από το μάγουλο, οι ξανθιές μπουκλίτσες κολλημένες στο ιδρωμένο μέτωπό σου. Μπήκα ολομόναχος, σαν κλέφτης, στο δωμάτιό σου. Πριν από μερικά λεπτά εκεί που καθόμουνα στη βιβλιοθήκη και διάβαζα την εφημερίδα μου, με έπνιξαν οι τύψεις, θεόρατο κύμα. Ένοχος, ήρθα στο κρεβατάκι σου. Να τι πράγματα σκεφτόμουνα, γιε μου: Δεν ήμουνα εντάξει μαζί σου. Σε μάλωσα την ώρα που ντυνόσουνα για να πας στο σχολείο επειδή δεν σκούπισες καλά το πρόσωπό σου στην πετσέτα. Σε κατσάδιασα επειδή δεν είχες καθαρίσει τα παπούτσια σου. Σου έβαλα τις φωνές επειδή πέταξες τα πράγματά σου στο διάδρομο. Και στο πρωινό, κι εκεί βρήκα όλα τα πράγματα που δεν έκανες σωστά. Σκόρπισες πράγματα στο τραπέζι. Κατάπιες το φαγητό σου βιαστικά. Ακούμπησες τους αγκώνες σου στο τραπέζι. Άλειψες πολύ παχύ το βούτυρο στο ψωμί σου. Και μετά, την ώρα που έπαιζες και εγώ έφευγα για να προλάβω το τρένο, γύρισες και μου κούνησες το χέρι και μου φώναξες: «Γεια σου μπαμπάκα»! και εγώ συνοφρυώθηκα και σου απάντησα: «Ίσια τους ώμους σου»!

Το απόγευμα πάλι, ξανά από την αρχή. Όπως ερχόμουνα, σε είδα γονατιστό στο δρόμο να παίζεις με τους βόλους σου. Οι κάλτσες σου είχαν τρύπες. Σε έκανα ρεζίλι στους φίλους σου και σε έβαλα μπροστά για να γυρίσουμε σπίτι: «Οι κάλτσες είναι», λέει, «ακριβές» σου είπα, «και αν τις αγόραζες μόνος σου θα ήσουν πιο προσεκτικός». Φαντάσου γιε μου τον πατέρα που λέει τέτοια πράγματα. Θυμάσαι, πιο μετά, την ώρα που διάβαζα στη βιβλιοθήκη και ήρθες ντροπαλά με πονεμένο βλέμμα στα μάτια σου; Εγώ σήκωσα τα μάτια από την εφημερίδα, ενοχλημένος από τη διακοπή και εσύ στάθηκες διστακτικός στην πόρτα. «Τι θέλεις επιτέλους», σου φώναξα απότομα.

Εσύ δεν είπες τίποτε, αλλά έτρεξες σαν την αστραπή και όρμησες στην αγκαλιά μου και έβαλες τα χέρια σου γύρω από το λαιμό μου και με φίλησες, και έσφιξες τα μικρά σου μπράτσα με όλη την στοργή που έχει φυτέψει ο Θεός στην καρδιά σου και δεν την μαραίνει ακόμη και η μεγαλύτερη αφροντισιά. Και ύστερα έφυγες, και άκουσα τα βήματά σου να ανεβαίνουν ανάλαφρα τις σκάλες.

Ε, λοιπόν γιε μου, δεν πέρασαν λίγα λεπτά και ξαφνικά γλίστρησε η εφημερίδα από τα χέρια μου και με έσφιξε ένας πελώριος και τρομακτικός φόβος. Τι μου έκανε αυτή η συνήθεια; Η συνήθεια να βρίσκω λάθη, να επικρίνω- αυτό ήταν το μπράβο μου για εσένα επειδή είσαι ένα αγοράκι; Δεν φταίει ότι δεν σε αγαπάω. Φταίει ότι περιμένω υπερβολικά πολλά από τα νιάτα. Σε μέτραγα με μεζούρα τα δικά μου χρόνια.

Και υπάρχουν τόσα πολλά καλά και σπουδαία και σωστά στο χαρακτήρα σου. Η μικρή καρδιά σου είναι μεγάλη σαν τη χαραυγή την ίδια, πέρα από τους πέρα λόφους. Μου το ‘δειξες με την αυθόρμητη τρεχάλα σου να έρθεις να με φιλήσεις για καληνύχτα. Τίποτε άλλο δεν έχει σημασία απόψε, γιε μου. Ήρθα στο κρεβάτι σου μέσα στο σκοτάδι, και γονάτισα ντροπιασμένος δίπλα σου! Η συγνώμη μου είναι χλωμή. Το ξέρω ότι δε θα καταλάβαινες αυτά τα πράγματα αν σου τα έλεγα όταν είσαι ξύπνιος. Από αύριο όμως, θα είμαι πραγματικός πατέρας! Θα είμαι το φιλαράκι σου και θα υποφέρω όταν υποφέρεις και θα γελάω όταν θα γελάς. Θα δαγκώνω την γλώσσα μου όταν μου έρχονται λόγια ανυπόμονα. Θα λέω και θα ξαναλέω τον τελετουργικό ψαλμό: «Είναι απλώς ένα μικρό παιδί- ένα μικρό αγόρι»!

Φοβάμαι ότι με τα μάτια μου σε έβλεπα μεγάλο άντρα. Όπως βλέπεις όμως τώρα γιε μου, κουλουριασμένος και αποκαμωμένος στο κρεβατάκι σου, καταλαβαίνω ότι είσαι μωρό ακόμη. Χθες ακόμα, ήσουν στην αγκαλιά της μάνας σου. Ακούμπαγες το κεφαλάκι σου στους ώμους της. Σου ζήταγα πολλά, πάρα πολλά.

Εν μπορώ που λες να καταλάβω για ποιό λόγο παν τζαι σπουδάζουν μεταφραστές ορισμένοι. Για ποιό λόγο να φάεις τα νιάτα σου 2 μέτρα παλλικάριν (ή κοκόνα ενίοτε) για να γινείς μετάφραστερ που τη στιγμή που υπάρχει το Google Translate;

Τί εννοείς έννεν αξιόπιστο;
Παρέτα ολάν μαλακίες! Βεβαίως τζαι είναι αξιόπιστο αρκεί να ξέρεις πώς να το δουλέψεις!

Αλλά έτσι καμμάς που είσαι τί καρτεράς;
Ευτυχώς που είμαι δαμέ όμως για να σου ανοίξω τα μμάθκια σου!

Το λοιπόν...
Πάεις στο Google Translate.

Κάμνεις paste το παρακάτω κείμενον μες το κουτούιν:

pv zk bschk pv zk pv bschk zk pv zk bschk pv zk pv bschk zk bschk pv bschk bschk pv kkkkkkkkkk bschk bschk bschk pv zk bschk pv zk pv bschk zk pv zk bschk pv zk pv bschk zk bschk pv bschk bschk pv kkkkkkkkkk bschk bschk bschk pv zk bschk pv zk pv bschk zk pv zk bschk pv zk pv bschk zk bschk pv bschk bschk pv kkkkkkkkkk bschk bschk bschk pv zk bschk pv zk pv bschk zk pv zk bschk pv zk pv bschk zk bschk pv bschk bschk pv kkkkkkkkkk bschk bschk bschk pv zk bschk pv zk pv bschk zk pv zk bschk pv zk pv bschk zk bschk pv bschk bschk pv kkkkkkkkkk bschk bschk bschk

Εννα σου κάμει detect ότι εν Τσέχικα.
Εν ΟΚ.

Τζαι όι μόνον μεταφράζει σου το φαρσίν, αλλά θκιεβάζει σου το τζιόλας!
Μάλιστα φίλε μου...θκιεβάζει σου το!

Πάτα το κουμπούιν με το μεγαφωνούιν να δείς...



Τί εννοείς εν ακούεις τίποτε;
ΑΨΕ ΤΑ ΜΕΓΑΦΩΝΑ ΡΕ ΣΙΕΛΙΟΝΙΝ!!!

Προσοχή στο κενό μεταξύ "εννα πάω στον Άην Τάφο" και "εννα πάω στον iTafo"

Απ' τη ζωή βγαλμένα!

Φκαίννουμεν που λες παγανιάν σ' έναν ύψωμαν τζικάστο Πέρα Πεδίν, δίπλα που το περβόλιν του Αναστασιάδη, καρτζίν της λαξιάς. Λουρκάζουμεν η παρέα τζι οι shύλλοι ομπρός να πιαν μαλαήν. Επήρα τζαι τον σιεπέττον τον τζινούρκον, καβαλλούριν πολυτσιόκκ που τους καλούς. Τζαι 40 γραμμάρια χαρτούτσιες. Έτσι για αρκήν.

Σαν επηένναμεν που λες, φωνάζει μου ο Πανίκκος "πάνω σου ρε Ινβίχτε!".
Αναμώννω ευτύς τζαι πισκαλιώ μιαν σιηπεθκιάν. Εππέσαν 3 φάσσες τζαι 1 φασιανός κουτσογάλατος. Έσυρα τους πας τον περτικοδέτην τζι επροχωρήσαμεν.

Θωρώ τον Ρόκκην που εφέρμαρεν.
Εγίνην ο νούρος του αντένα τζι έμεινεν ακίνητος μπροστά που μιαν παλλούραν.
Πιάννω έναν ρότσον με το αριστερόν μου τζαι τον σιεπέττον με το δεξίν.
Σύρνω τον ρότσον μες την παλλούραν, shίζει ένας λαός που δεξιά τζαι 3 τζιήκλες που τ' αριστερά.
Όπως κραώ τον σιηπέττον με το δεξίν, αντινάσσω την του λαού τζαι φήννω τον μονοδίκλιτον.
Με το αριστερόν μου σιέριν, αρπάσσω θκιό χαρτούτσιες (του Ψημολοφίτη) τζαι σύρνω τες μες τον σιηπέττον. Αλλό θκιό σιηπεθκιές τζαι ππέφτουν τζι οι τζιήκλες σέκκες (σαν την βερτίναν). Σύρνω τες τζιήκλες πας τον περτικοδέτην τζαι τον λαόν του (ν)ώμου μου τζαι προχωρώ.

Εν έφτασα να κάμω 10 βήματα τζι ίσια εφαράσαν ομπρός μου 5-6 φραγκολίνες. Γεμώννω τον σιηπέττον τζαι αντινάσσω τους θκιό σιηπεθκιές πισοκάτταρα, έτες ούλλες κάτω. Σύρνω τες πας τον περτικοδέτην τζαι προχωρώ.

Το παρπάτημαν εγίνην δύσκολον πιον με τόσον φορτίον.

Όπως επαρπάτουν, εσύφτασα.
Κουμπώ τον σιηπέττον πας σε έναν ρότσον τζαι τσουλλοκάθουμαι να ξαλαφρώσω.
Αερίστην ο κώλος μου αέραν καθαρόν, αερίστηκα τζαι 2-3 φορές, αέραν όι καθαρόν.
Εν έφτασα να ποσπαστώ, την ώραν που εσκουπίζουμουν, φρρρρρρρρρ λαλεί, σηκώννεται έναν περτίτζιν που πίσω που τον θάμνον.

Τραβώ το παττελόνιν μου πάνω, αρπάσσω τζαι τον σιηπέττον, σύρνω τζαι μιαν χαρτούτσιαν μέσα (για να μεν καθυστερήσω πολλά) τζαι πυρκολώ του την. Εία το που έππεφτεν κουτσόφτερον. Αντάκωσα βούρος τζι επήα τζιαμέ που έππεφτεν τζι εσύναξα το. Τζι έτσι όπως το είδα με την γαλάτην του σπασμένην, έλυσεν το η μίλλα μου. Εξαπόλησα τζαι τον σιηπέττον τζι εγεμώσαν τα μμάθκια μου.

"Εν το 'θελα περτίτζιν μου, συχχώρα με" ελάλουν του τζι εφάνην μου πως έσουζεν την κκελλούαν του. Τζι εθώρεν με μ' έναν βλέμμαν ούλλον παράπονον τζαι νόημαν. Ούλα που ήταν άδρωπος λαλώ σου! Τζι έτσι τζιαμέ στο δίολον, επιάαμεν ψιλήν κουβένταν.

Εγιώ τζαι το περτίτζιν...

Ερώτησα καμπόσα...

Έτσο ήνναμπου μου είπεν:

(οι μπλε εν οι ερωτήσεις μου, οι κότσιηνες εν οι απαντήσεις του)

1. Έχασες ένα στοίχημα που είσιες βάλει με έναν γνωστόν μπλόγκερ. Τζαι το "τίμημα" που καλείσαι να πληρώσεις, είναι να του κάμεις μασσάζ. Ξέρεις, με λαδάκια, κεράκια και τα λιμπά (κτλ εννοώ, no pun intended). Σαν κάμνεις λοιπόν μασσάζ του TwistedTool, ανακαλύπτεις ότι κάπου τζιαμέ που έκαμνες μασσάζ έχασες το δακτυλίδιν που εφόρες. Το δακτυλίδιν ήταν δώρο που ένα παλιό αίσθημα τζαι είσιεν συναισθηματική αξία. Αντρέπεσαι όμως να πεις τίποτε του TwistedTool. Τζαι σκέφτεσαι ότι θα προσπαθήσεις με τρόπο (δίχα να καταλάβει ότι πασπατεύκεις να έβρεις το δακτυλίδιν αντί να του μαλάζεις το κορμί) να έβρεις το δακτυλίδι σου. Τζιαμέ που το εντοπίζεις τζι είσαι έτοιμος να το πιάσεις, άξξιππα γυρίζει ανάσσιελα ο TwistedTool τζαι τσιλλά το δακτυλίδιν πουκάστην ράσιην του. Τί κάμνεις; Πώς θα πιάσεις το δακτυλίδιν που ποτζί πουκάτω;

EEEEE εν ερωτηση παγιδα τουτη? Εννα του πω να ξαναγυρισει που την αλλη γιατι εν ετελειωσα που την πισω παντα! Τζε σαν γυριζει να πιασω το μαυρογεριμο το δακτυλιδι!
Αν δεν τα καταφερω! Εννα του πω σηκωστου λιο πανω να σασω τον ττορο τζε εννα τα καμουμε ουλα σιλαρη με τα λαθκια!


2. Περπατάς να πάεις Πανεπιστήμιο. Ξαφνικά θωρείς να έρκεται που απέναντι ένας γκόμενος. Ψηλός, γυμνασμένος, ξέρεις...λουκκούμιν. Ακούεις τον που απόσταση να λαλεί "τιμάλε". Μονομιάς πελλανίσκεις. Κάτι σπανιόλικον, κάτι λατινοαμερικάνικον, κάτι τελοσπάντον...ακούεται σου πολλά σέξυ. Τζαι συγκόφκεις ότι εν ισπανόφωνος. Τζαι τζιαμέ που κοντεύκεις τζαι ετοιμάζεσαι να σερβίρεις τα "τεκέρο" τζαι τα "πορφαβόρ" σου, φκάλλει τα ακουστικά του άϊπποτ τζαι σιερετά σε πρώτος λέγοντας "ήντα ρε κοπέλλιν; Μσ πε μου, φτάννεις που το Λιοπέτριν;". Τζι ευτύς ξαναβάλλει το ακουστικόν του τζαι συνεχίζει το τραούδιν του: "τσικουλάτα τσικιτά τσίκιτσικιτσικιτά άϊτιμαααααλεεεεεεεεεεε". Πώς αντιδράς;
   
Σιουρα ηταν να μεινω με το στομα ανοιχτο γιατι εν κυπραιος. Ηταν να του πω: ΕΕΕΕ οι ρε εν ειμαι που το Λιοπετρι, κοφκεις εσυ που τζιπανω? Ηταν να τον πιασω κουβεντα δηλαδη. Αλλα γενικα δεν ειμαι ατομο που θα δω εναν αγνωστο στο δρομο τζε να του μιλησω. Ειδικα αν καταλαβω οτι ειναι ξενος. Νιωθω λιο περιεργα. Αν τζε συμβαινει μου συχνα τουτο, να θωρω κουκλους να περπατουν τζε στο τελος να φκαινουν κυπραιοι. Αλλα εν εχω προβλημα εγω με εθνικοτητες! 


3. Ξυπνάς μεθυσμένος σε ένα διαμέρισμα που εν αναγνωρίζεις. Δίπλα σου στο κρεβάτιν έσιει μιαν τιτσίραν τζαι στο πάτωμαν έναν τίτσιρον. Παίζει το τηλέφωνον σου τζι εν η Φάρα. Τζαι σαν μάσιεσαι να της μιλήσεις, παίζει τζαι το κουδούνιν. Πάεις ζάου-ζάου να ανοίξεις την πόρταν τζι εν η μάνα σου με έναν σινίν κουπέπια με τα λάχανα. "Ε, εν θα μου πείς να ρέξω έσσω γιέ μου;" λαλεί σου. Τί απαντάς;


ΟΙ ΑΜΑΝΑ ΦΥΕ ΤΖΕ ΕΝΝΕΝ ΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΩ! Ειχα μια δουλεια πολλα σημαντικη τζε αρκησα! Γυριζω την που την αλλη τζε βαωννω την πορτα! Σιγα μεν την αφηκω να μπει! Ηταν να την συναουμε που χαμε αν εθωρεν το θεαμα!


4. Εαν εκλέγεσουν Πρόεδρος της Δημοκρατίας τζαι έπρεπεν το Υπουργικό Συμβούλιο σου να αποτελείται αποκλειστικά από μπλόγκερς, ποιόν/ποιάν θα εδιόριζες πού και γιατί;

ΕΦΚΙΚΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ?? ΧΑΧΑΧΑΧΑΧ Πολλα επηρεασμενη που εκλογες η ερωτηση! Το λοιπον:
-Υπουργειο Υγειας: Δαμε παει καρφωτη η Ροαμ εν τζε θελει τζε ρωτημα! συντομα γιατρος τελειωμενος με θκιο πτυχια! Ποια πιο καταλληλη?
-Υπουργειο Οικονομικων: ΠΡΑΣΙΝΑΔΑ! Ετσι οργανομενη κορουδα που εν τουτη θα ηταν η πλεον καταλληλη να διαχειριζετε οικονομικα!
-Υπουργειο Δικαιοσυνης και Δημοσιας ταξεως: Δαμε θα εβαλλα την ΜΠΕΑΤΡΙΞ. Ηταν να φκαλλει το σπαθι της θκιο ππαλιες ωραια τζε συγιρισμενα, να κοφκει καμια κκελε τζε να τακτοποιουνται ουλλα τα θεματα. Οι εννα σπασω!
-Υπουργειο Εμποριου: Δαμε θα εβαλλα την Γιωρκουλλα. Η πιο ψαγμενη τζε με τες πιο καταλληλες αποψεις μπλοκερ γι αυτο το υπουργειο. Ηταν να διαχειριζεται τους υδρογοναθρακες απτεστα. Εν θα εντζιζε κανενας πανω να μας τα φαει τα πετρελαια γιατι ηταν να τον ακκασει!
-Υπουργειο Παιδειας: Ο Ντρημερ! Νεο παιδι, μορφωμενο, καλλιεργημενο! Τι αλλο θελει τουτος ο τομεας! Να μπει τζε να τα καμει ουλα πουκουππα δηλαδη γιατι το συστημα στην κυπρο δεν πιννεται! ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΑΜΑ ΤΩΡΑ!
-Υπουργειο Συγκοινωνιων: Δαμε θα εβαλλα την θαλασσα/πλατυα/στα/ματια/σου. Για να κτισει γραμμες του τραινου για μας τους ευλοημενους να παεενουμε να τες πιαννουμε τζε να παουριζουμε οσο θελουμε να μεν μας ακουει κανενας! (Τζινη ξερει!)
Υπουργειο Εξωτερικων: ΝΤΑΚ ΝΤΑΚ ΝΤΑΚΕΡ... Ατομο κοσμογυρισμενο! Τζε τωρα εννα καμει το Λονδινο-Λαρνακα , Αραδιππου- Αφτελλερο, Ε τζε αφου εννα παεννει να καμνει τζε τες δουλειες του υπουργειου πριχου να στραφει!
-Υπουργειο Εσωτερικων: Δαμε θα εβαλλα τον Ινβικτους! Πληρως ενημερωμενος τζε ψαγμενος στην επικαιροτητα! Να μας βαστα απ του ντηετ!  

Νομιζω με τουτη την κυβερνηση ηταν να παμε πολλα πιο μπροστα παρα με τες υφισταμενες και προηγουμενες! ΓΙΑΤΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙ! 


5. Τί θα άλλασσες που το παρελθόν σου;

Να επηεννα σε ιδιωτικο σχολειο. Νιωθω πολλα μειονεκτικα τζε με λιψιμιες γνωσεις σε σχεση με τους Κυπραιους που σπουδαζουμε μαζι δαμε τζε επηενναν ιδιωτικο. Δαμε στην 
Αγγλια εν ενα πολλα μεγαλο συν το να επηεννες ιδιωτικο γιατι τα αναλυτικα τους τσιαττουν, ηταν να μαθαινω ουλα τουτα που χρησιμοποιω στο πανεπιστημιο τωρα, χωρις να εχω ελλειπεις γνωσεις. Τωρα δυσκολεφκουμε γιατι πολλα πραματα επρεπε να τα γνωριζω που το σχολειο, αλλα εν τα γνωριζω γιατι εν τα εδιδακτικα στο δημοσιο, οι εγγλεζοι τζε τζινοι του ιδιωτικου ξερουν τα ομως! 


6. Συγνώμη, σ'αγαπώ, πονώ. Τί σου είναι πιο δύσκολο να πείς; 
Επερασα κατι καταστασεις τελευταιως που το δευτερο εν μπορω να το ξεστομισω πλεον. Σε κανεναν. Αν τζε πριν ειχα το συνηθειο να το λαλω. Αλλα σε μια φαση της ζωης μου πριν λιο καιρο εννοουσα τζινη τη λεξη με ουλη μου την καρδια σε καποιο ατομο. Τζινος εν το εκτιμησε, επεταξεν το σαν ενα σκουπιδι στα αχρηστα. Εν πολλα δυσκολο να εννοεισεις τζινη τη λεξη, πρωτη φορα στη ζωη μου το ενιωθα, τζε ανταποδωσεν μου το με το χειροτερο που θα μπορουσε. Με ιντα ψυσση να το ξαναπω? ΕΝ ΤΖΕ ΕΠΕΛΛΑΝΑ!


7. Ποιός/ποιά πιστεύκεις ότι σου κάμνει τούντες ερωτήσεις; Γιατί;
Εν εχω ιδεα ποιος μπορει να μου καμνει τες ερωτησεις. Εν παει καπου ο νους μου! Αλλα ανυπομονω πολλα να μαθωωωωωωωωωωωω!


8.Ποιός/ποιά θα ήθελες να σου κάμνει τούντες ερωτήσεις; Γιατί;
Νομιζω η Μπεατριξ, η Ντακερ, ή η Πρασιναδα γιατι εν οι θκιαες μου μες το μπλοκ τζε συμπαθω  τες πολλα! (το θκιαες εν με την καλυτερη εννοια που το λαλω!) Εν οι τρεις μπλοκερ που εχω τες καλυττερες σχεσεις τζε εχουμε τζε επικοινωνια! Τες 2 τελευταιες εσυναντησα τες τζιολας! Την πρωτη εννα την συναντησω τζε τζινη που εννα παει!


9. Τί εν το τελευταίο πράμα που κάμνεις πριν να κοιμηθείς τζαι τί το πρώτο που κάμνεις μόλις ξυπνήσεις;
Πριν κοιμηθω πρεπει να πιασω το αηφον τζε να τσιεκκαρω φεηςμπουκ, να διαβασω κανενα μπλοκ τζε να βαλω ξυπνητηρι για τες 9 το πρωι. Μολις ξυπνησω πρεπει να παω να νυφτω γιατι παω ζαου ζαου τζε να καμω καφε γιατι εν θωρω καρτζι μου.

Ναι, υπάρχει τραπεζικό ίδρυμα που διευθύνεται και λειτουργεί από μόνο ένα άτομο!



O Πέτερ Μπράιτερ, 41 χρονών, δεν είναι ο τυπικός διευθυντής τράπεζας. Φοράει τζιν και πουλόβερ στη δουλειά, γράφει τα πάντα στο χέρι, και δεν διστάζει να σφουγγαρίσει και το πάτωμα. Αλλά αυτή δεν είναι μια συνηθισμένη τράπεζα, στελεχωμένη από μια σειρά ανώνυμων υπαλλήλων πίσω από υαλοπίνακες. Η τράπεζα Raiffeisen Gammesfeld eG στη νότια Γερμανία είναι μια από τις μικρότερες τράπεζες στη χώρα – και ένα ταξίδι στο χρόνο.


Από το χώρο αναμονής με κυρίες που ανταλλάσσουν τοπικά κουτσομπολιά, μέχρι το γραφείο, όπου ο Μπράιτερ εξακολουθεί να χρησιμοποιεί μια γραφομηχανή με ένα επιπλέον εξάρτημα, πάνω σε μια επιφάνεια σμάλτου που έχει φθαρεί από χρόνια χρήσης, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει από το 1890, όταν ιδρύθηκε η τράπεζα. Ακόμα και οι ισοτιμίες είναι σε γερμανικά μάρκα, με το ισόποσο σε ευρώ γραμμένο με το χέρι.

Η τράπεζα παραλίγο να μην τα καταφέρει. Στο τέλος της δεκαετίας του '80, η εποπτική αρχή τραπεζών της Γερμανίας απέσυρε την άδεια λειτουργίας της Gammefeld επειδή δεν είχε τον απαιτούμενο αριθμό προσωπικού έτσι ώστε να εξασφαλίζεται το «δεύτερο ζευγάρι μάτια», μια αρχή για τον έλεγχο συναλλαγών.


Ο Φριτς Φογκτ, διευθυντής της τράπεζας εκείνη την εποχή και εγγονός του ιδρυτή, αντιμετώπιζε τριετή ποινή φυλάκισης για παράνομη λειτουργία τράπεζας και μόνο μετά από έξι δίκες και την έκδοση απόφασης από το ομοσπονδιακό διοικητικό δικαστήριο δόθηκε στην τράπεζα άδεια λειτουργίας χωρίς τους δύο εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης. Ο Φογκτ, σήμερα 82 ετών, παρέδωσε τη λειτουργία της τράπεζας μαζί με τους 400 ενεργούς λογαριασμούς στον Μπράιτερ το 2008, ο οποίος άφησε την καριέρα του σε μια μεγαλύτερη τράπεζα γειτονικής πόλης.


Ο Μπράιτερ, του οποίου το κοστούμι τώρα κρέμεται αφόρετο στο ντουλάπι, λέεει ότι ανέλαβε τη δουλειά στο Gammesfeld για να εμποδίσει τη συντριβή της τράπεζας από μεγαλύτερο αντίπαλο. «Δεν το έχω μετανιώσει ούτε για ένα δευτερόλεπτο», είπε, εξηγώντας πώς οι πρώην συνάδελφοί του τον κορόιδευαν που έφυγε για να ενταχθεί σε ένα «μουσείο».


Περιορίζοντας την βάση των πελατών σε όσους ζουν στο μικρό χωριό των 510 κατοίκων. Ο Μπράιτερ, που έχει γεννηθεί στο Gammesfeld, υπερηφανεύεται ότι γνωρίζει κάθε πελάτη και τις συναλλαγές του ξεχωριστά. «Όταν ένας αγρότης μου ζητά απόδειξη για την παραλαβή των κερδών του από τα γαλακτοκομικά, δε χρειάζεται να κοιτάξουμε τις συναλλαγές», λέει. Οι πελάτες επίσης εκτιμούν το γεγονός ότι μπορούν να μιλήσουν με κάποιον γνωστό για καθημερινά θέματα. «Ο κόσμος μου ανοίγει την καρδιά του –δουλειά, διαζύγιο, λεφτά –αλλά όταν πάω στο σπίτι η τράπεζα είναι θέμα ταμπού».


Ο Μπράιτερ είναι επίσης περήφανος για το γεγονός ότι η διοίκηση της τράπεζας γίνεται έτσι ώστε να προωθούντα τα συμφέροντα των πελατών, και όχι ώστε να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη της. «Εμείς δεν επιβάλλουμε τέλη ή επιβαρύνσεις του λογαριασμού για τους πελάτες μας και δεν υπάρχουν πληρωμές μερισμάτων ή μπόνους, είτε σε μένα είτε σε άλλους», λέει. Η Raiffeisen Gammesfeld περιορίζει τις δραστηριότητες στην παραδοσιακή τραπεζική – ούτε πιστωτικές κάρτες, ούτε μετοχές, ούτε αμοιβαία κεφάλαια. Τα ετήσια κέρδη ανέρχονται σταθερά σε περίπου 40.000 ευρώ και το μεγαλύτερο δάνειο που συμφωνήθηκε ποτέ ήταν για 650.000 ευρώ – ψιλά για τις μεγαλύτερες τράπεζες.


Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008 το τηλέφωνο χτυπούσε ασταμάτητα. «Όλη η Γερμανία τηλεφωνούσε. Μερικοί ήθελαν να επενδύσουν πολλά εκατομμύρια ευρώ σε λογαριασμούς, αλλά αρνήθηκα επειδή δεν ήταν από το Gammesfeld!»


Παρά το μικροσκοπικό της μέγεθος η τράπεζα σφύζει από δουλειά τις μεσημεριανές ώρες. Ο Μάντες Ρύγκερ, ασφαλιστής, έρχεται στην τράπεζα δύο φορές την εβδομάδα. «Δεν ξέρω πόσο καιρό γνωριζόμαστε», λέει για τον Μπράτερ. «Πρέπει να είναι γύρω στα 20 χρόνια, αφού γνωριστήκαμε στον τοπικό ποδοσφαιρικό σύλλογο».


Αργότερα το απόγευμα εμφανίζεται ο Φογκτ για να βοηθήσει με τα γραφειοκρατικά και για να πει μερικά αστεία με τον Μπράιτερ. Όσο ήταν υπεύθυνος απέρριψε την ιδέα της τεχνολογίας, προτιμώντας να εμπιστεύεται το στυλό του, και τώρα παρακολουθεί το «καινούριο» κομπιούτερ με τα floppy discs με περίσκεψη. Ακόμη και σήμερα, η τράπεζα εξακολουθεί να μη συνδέεται με μια κεντρική βάση δεδομένων και οι τυχόν ενημερώσεις των λογαριασμών αποστέλλονται μέσω του κανονικού ταχυδρομείου.


Ο Φογκτ πιστεύει ότι μια τράπεζα θα πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη για τα χρήματα του κόσμου. «Αν είχαμε χάσει τα λεφτά των πελατών μας, δεν θα τολμούσαμε να εμφανιστούμε στο χωριό». Ο Μπράιτερ έχει έναν βασικό στόχο για το μέλλον: να αποκτήσει πρόσβαση στον κεντρικό υπολογιστή της τράπεζας Raiffeisen, ώστε να μπορεί να «κατεβάζει» τις ενημερώσεις του αντί να περιμένει τον ταχυδρόμο να του τις παραδώσει.



από τη LiFO

Μπορεί εκ φύσεως το μπλόγκ να είναι για τον πασιαμά, μπορεί να κάμνουμεν χιούμορ για τα πάντα, μπορεί να αστειεύκουμεν για τες εκλογές, μπορεί να κάμνουμεν τον πασιαμάν μας με τον Ούτοπο. Κάποια πράματα όμως ενοχλούν τον υποφαινόμενο. Πολλά. Τζαι θέλω να πιστεύκω ότι ενοχλεί τζαι άλλους που έννεν ακόμα γονείς.

Αντιγράφω ένα άρθρο της Κατερίνας Ηλιάδη από την εφημερίδα "Αλήθεια" χωρίς άλλα σχόλια δικά μου...

Ούτοπος: «Δεν είμαι εναντίον του έρωτα των παιδιών»

Είναι απορίας άξιον το πως και το γιατί η κυπριακή κοινωνία που σοκάρεται με τα μικρά, επιλέγει να κάνει χάζι στη συγκεκριμένη αυτή περίπτωση που αφορά στην εκλογική διαδικασία, την ύπατη λειτουργία της Δημοκρατίας. Κανενός το αφτί δεν έχει ιδρώσει από τα όσα υπόσχεται ότι θα εφαρμόσει εάν εκλεγεί ο υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, Κώστας Κυριάκου Ούτοπος, ο οποίος δεσμεύεται ότι θα κατεβάσει το όριο της ερωτικής ενηλικίωσης των παιδιών. «Φοβάστε, μήπως, πως αν κάνουν έρωτα τα παιδιά, θα γεμίσει ο κόσμος με βρέφη; Τότε μάθετε τα να κάνουν έρωτα χωρίς να κάνουν βρέφη, αν αυτό είναι το πρόβλημα σας [..] Και γιατί δεν τα ρωτάς κι αυτά αν θέλουν να κάνουν έρωτα είτε μεταξύ τους είτε με κάποιον (ή κάποιαν, ίσως, αν είναι αγόρια) μεγαλύτερο ή πολύ μεγαλύτερο τους σε ηλικία, ή να δοκιμάσουν, έστω, σε κάποια στιγμή της ζωής τους; [..] Γιατί τόσο πείσμα στο να απαγορευθεί μια τέτοια σχέση; [..] Τι επιδιώκεις; Να προστατέψει τα παιδιά από κάτι ανώμαλους σαν και μας; Ρώτησες και τα παιδιά, αν έχουν πρόβλημα στο να κάνουν έρωτα με ενήλικες; [..] Από πότε ο έρωτας ανηλίκων έγινε σεξουαλική κακοποίηση; [..]» αναφέρει, μεταξύ άλλων πολλών, ο εν λόγω υποψήφιος Πρόεδρος, σε έντυπο που διανέμει αυτές τις μέρες σε όλη την Κύπρο. «Μα, στο κάτω κάτω, αν αγαπάμε πολύ τα παιδιά, κι αν τ' αγαπάμε και μ' έναν ερωτικό προσανατολισμό, γούστο μας. Αν είμαστε παιδεραστές ή παιδόφιλοι, πάλι γούστο μας. Άσε μας στο πάθος και στον πόθο μας. Γιατί δεν πιάνεις καλύτερα τους ζωόφιλους; Έχουν σωματεία και εκείνοι. Αυτούς να πιάσεις. Γι αυτό άλλαξε λίγο την πρόταση σου [σ.σ. απευθύνεται σε βουλευτή που προωθούσε πρόταση νόμου για την παιδεραστία], δώσε της και αναδρομική ισχύ και θα δεις πόσους θα πιάσεις. Εμάς δύσκολα μας πιάνεις. Εμείς προσέχουμε. Φοβόμαστε το διασυρμό και τη διαπόμπευση» προσθέτει ο κ. Ούτοπος, ο οποίος, μιλώντας την Τρίτη στην εκπομπή του Super Spor FM «Η Κύπρος σήμερα», ανέφερε ότι διαφημίζει «μια νέα, ερωτική και παγκόσμια θρησκεία», επαναλαμβάνοντας ότι θα κατεβάσει το όριο ερωτικής ενηλικίωσης.

το άρθρο [εδώ]

Τί λέει εδώ; Βάζεις το αυγό στο νερό για 9 ώρες;
χμμμμμ

Τον τζαιρόν μου κόρη μου, εν είχαμεν λέϊτες Γκάγκες. Είχαμεν όμως σπουδαία βίτεοκκλιπ...